[Play] ห้องดนตรี

เรื่อง: [Play] ห้องดนตรี Sat Oct 02, 2010 9:36 am

ห้องดนตรี
ประตูบานคู่หรูหราที่ถูกประดับประดาด้วยเพชรนิลจินดามากมาย หากแต่กลับดูรกร้าง สเมือนกลับว่ามิได้มีคนย่างกรายผ่านมานานนับร้อยปี ภายในห้องดนตรีเก่าคร่ำครึนี้ เป็นห้องโถงกว้างโอโถง ทำจากไม้สักชั้นเลิศทุกระเบียบนิ้ว หากแต่มันกลับรกร้างและว่างเปล่า มีเพียงเปียโนสีดำสนิทที่วิบวับเงางามราวกับของใหม่ วางเคียงคู่กับไวโอลีนสีเก่า หมอง คร่ำครีโบราณ บนพื้นต่างระดับที่มีบันไดเล็กๆสองชั้นให้ก้าวขึ้นไป

อลิซเดินเข้ามาในห้องดนตรี เธอกวาดสายตามองทั่วๆก่อนจะสะดุดกับเปียโนและไวโอลินที่ตั้งอยู่ในห้อง เธอเดินเข้าไปหาเครื่องดนตรีทั้งสอง ก่อนจะยืนจ้องมองมันนิ่ง

"จะเป็นอะไรมั้ยนะ ถ้าเราหยิบไวโอลินขึ้นมาเล่น?"

ความเงียบเป็นคำตอบสำหรับคำถาม อลิซถอนหายใจก่อนจะโค้งให้กับเครื่องดนตรี

"ขอให้ฉัน เล่นเธอหน่อยละกันนะ" อลิซก้าวขึ้นไปบนจุดที่เครื่องดนตรีถูกตั้งไว้
ก่อนจะทรุดลงนั่งบนเปียโน เธอยกฝาเปียโนขึ้นก่อนจะลูบคีย์เปียโนแล้วเริ่มไล่เสียงเพื่อปลุกความสามารถในการเล่นดนตรีของตน อลิซสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเริ่มดีดเปียโนให้เป็นเพลง

หญิงสาวยืนพิงผนังมุมหนึ่งของห้องดนตรี มองเด็กคนหนึ่งกำลังบรรเลงเปียโนอยู่กลางห้อง
ริมฝีปากบางยิ้มออกมาบางๆ สายตาจับจ้องไปที่เด็กสาวกลางห้อง

ดวงตาสีเงินเหลือบมองหญิงสาวคนนึงที่ยืนพิงผนังอยู่ในมุมหนึ่งของห้องในสมองเกิดคำถามขึ้นมา แต่แม้ว่าดวงตาจะไม่ได้จับจ้องที่เปียโน มือทั้งสองกลับยังไม่หยุดบรรเลงบทเพลง อลิซดีดโน๊ตตัวสุดท้าย ก่อนจะยืนขึ้นแล้วโค้งให้กับหญิงสาวที่ไม่รู้จัก

"สวัสดีค่ะ เราอลิซ เอเรียเซร์ ท่านเป็นใครคะ"เด็กสาวยิงคำถามใส่หญิงสาวปริศนาหลังจากที่แนะนำตัวเองอย่างรวดเร็ว

ริมฝีปากบางแสยะขึ้นมากกว่าเดิมขณะที่อลิสกำลังแนะนำตัว
"อืม.. เรียกฉันว่าโมนิกิก็แล้วกัน"
ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้เด็กสาวนามอลิส สาวเท้าเดินรอบตัวเด็กสาวสำรวจบางอย่าง ก่อนจะยกมือเรียวขึ้นสัมผัสปลายผมของคนตรงหน้า
"เพลงเมื่อกี้นี้ เพราะดีนี่"

อลิซมองทุกการกระทำของอีกฝ่ายด้วยสายตาเรียบนิ่ง

"เพลงเมื่อกี้นี้ เพราะดีนี่"
อลิซคลี่ยิ้มบางๆก่อนจะเอ่ยขอบคุณ

"ขอบคุณที่ชมค่ะ คุณเป็นอาจารย์ของฉัน?"

หญิงสาวหันมองอลิสตรง ๆ อีกครั้งก่อนจะคลี่ยิ้มบาง
"ย๊ะ ! นี่หล่อน ฉันต่างหากล่ะ อาจารย์ของเธอ ผ่ามือทักทาย !!"
ตุ๊กตากระต่ายในมือหญิงสาวที่สงบนิ่งอยู่นานกลับเอ่ยขึ้นมาแทน พร้อมกับฟาดแขนยัดนุ่นไปที่หางคิ้วข้างซ้ายของอลิสด้วยความเร็วแสง แรงตบอันนุ่มนิ่มทำเอาเด็กสาวปลิวไปฝังอยู่ในผนังห้องดนตรี

"โฮะๆๆ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง ฉันโมนิกิ นะจ๊ะ"
ตุ๊กตาน้อยกระโดดไปยืนโพสท่าผู้ดีศรีสยามอยู่บนเปียโนหลังใหญ่ ปรายตาแบ๊วๆ มองเด็กสาวที่อยู่บนผนัง

อลิซมองอาจารย์ตัวเอง....

"กระต่าย..."เธอไหลจากผนังลงไปกองกับพื้นก่อนจะลุกขึ้นยืน

"อา..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ตบทักทายสุดยอดมั่กเค่อะ"ว่าแล้วก็ชูนิ้วโป้งไปให้โมนิกิ

"โฮะๆๆ ไม่ใช่กระต่ายธรรมดานะยะ กระต่ายยัดนุ่นค่ะ โฮะๆๆ"
ตุ๊กตาน้อยยกแขนขึ้นบังปากพอเป็นพิธี สะบัดหัวไปมาเล็กน้อยจัดทรงขน(?) แล้วเหลือบตามองไปรอบ ๆ ห้องอันว่างเปล่า
"ต๊าย ตายแล้ว ทำไมห้องดนตรีมันโล่งอย่างนี้ละคะ จะให้ฉันปลูกหญ้าให้ศิษย์แดกหรืออย่างไร"
กระต่ายน้อยพูดไป พลางสำรวจซอกหากระจั๊วมารับประทาน ก่อนจะกระโดดขึ้นไปยืนบนหัวของหญิงสาวผมฟ้า สะบัดหน้ามองไปยังเด็กสาว
"นี่หล่อน คิดว่ายัยนี่เป็นตัวอะไร ?"
ตุ๊กตาว่าพลางจิ้มแขนลงไปที่หน้าผากของหญฺงสาวผมฟ้าที่ยืนสงบ

"นี่หล่อน คิดว่ายัยนี่เป็นตัวอะไร ?"อลิซหันไปมองหญิงสาวผมฟ้า ก่อนจะเงียบไป...

"ร่างของอาจารย์รึเปล่าคะ?"

"ย๊ะ ! ผ่ามือผิดมหันต์ !!"
กระต่ายน้อยกระโดดสูงเจ็ดฟุต ก่อนทิ้งดิ่งลงมาฟาดแขนยัดนุ่นลงไปที่ปีกจมูกข้างขวาของอลิสด้วยความสะใจส่วนตัว ร่างเล็กกระเด็นไปเข้าที่รอยเดิมบนผนังอย่างเหมาะเจาะ

"ร่างฉันสวยกว่านั้นเยอะแยะย่ะ ส่วนนังนี่น่ะ ก็แค่หุ่นรับใช้ รู้ไว้ซะนะ โฮะ ๆๆๆ"
กระต่ายน้อยปล่อยเสียงหัวเราะดังลั่นอย่างลืมตัว เปียโนหลังใหญ่เคลื่อนจากทีเดิมไปสี่หลา(?) ไวโอลินก็ตึงลง หากกระต่ายน้อยไม่ได้สนใจ ใช้สายตาแบ๊ว ๆ นั่นมองไปยังเด็กสาว

"ตายหรือยังน่ะ นังหนู ฮึ ๆ"

อลิซเอามือกุมแก้มที่โดนตบ หยาดนํ้าตาสีใสก็พลันร่วงหล่นจากดวงตาคู่งาม เด็กสาวช้อนตามองอาจารย์ของตน

"ซิกๆๆ อาจารย์ทำร้ายหนู...."

"อร๊ายยยชอบเค่อะ ช๊อบชอบ"พลันเด็กสาวก็เด้งตัวจากกำแพงมาร้องดี๊ด๊าก่อนจะวิ่งไปคว้าไวโอลินกลับไปตั้งที่เดิมอย่างรวดเร็ว

"อย่าทำลายข้าวของสิคะอาจารย์ มันมิดี"

Alice พิมพ์ว่า:: อลิซเอามือกุมจมูกด้วยเจ็บปวด หยาดนํ้าตาสีใสก็พลันร่วงหล่นจากดวงตาคู่งาม เด็กสาวช้อนตามองอาจารย์ของตน

"ซิกๆๆ อาจารย์ทำร้ายหนู....แต่"

"อร๊ายยยชอบเค่อะ ช๊อบชอบ"พลันเด็กสาวก็เด้งตัวจากกำแพงมาร้องดี๊ด๊าก่อนจะวิ่งไปคว้าไวโอลินกลับไปตั้งที่เดิมอย่างรวดเร็ว

"อย่าทำลายข้าวของสิคะอาจารย์ มันมิดี"

"เปียโนมันก็เคลื่อน จัดให้อยู่ที่เดิมซิ"
ตุ๊กตาน้อยนั่งไหว่ห้างชี้แขนสั่งศิษย์อย่างสบายใจ

อลิซมองเปียโนที่เคลื่อนที่ไป 4 หลา...

"จารย์ทำเองก็เอากลับที่เดิมเองสิคะ"ปฏิเสธอย่างไม่สนใจ ก่อนจะเดินไปเล่นเปียโนอย่างวอนฝ่ามือพิฆาต

"อร๊ายย ย นังศิษย์ไม่รักดี !"
กระต่ายน้อยสะบัดหัวไปมาอย่างไม่พอใจ ก่อนจะกระโดดลงจากศีรษะของหญิงสาวผมฟ้าลงมายืนโชว์หุ่น(?)อยู่บนพื้น

"หล่อน ตบสั่งสอนเด็กนั่นซิ !"
กระต่ายน้อยประกาศก้อง ชี้แขนสั่งหุ่นรับใช้ตัวโปรด

หุ่นสาวปฏิบัติตามคำสั่งด้วยความเร็ว ทันทีที่กระต่ายน้อยชี้แขน หล่อนก็พุ่งเข้าประชิดเด็กสาว เงื้อมือขึ้นสุดแขน ฟาดลงที่เด็กสาวทันที

อลิซยกไม้กวาดขึ้นรับการโจมตีก่อนจะจัดการหมุนไม้กวาดเพื่อเป็นการเบี่ยงแขนของอีกฝ่ายไปอีกทาง ก่อนจะใช้ขาถีบท้องอีกฝ่ายให้กระเด็นแล้วใช้ไม้กวาดตีแสกหน้าอีกฝ่ายซํ้า

"อย่าทำร้ายศิษย์บ่อยๆสิคะอาจารย์ขา！！！"

หุ่นสาวดีดตัวถอยลดแรงถีบจากอีกฝ่าย ยกแขนขึ้นจับไม้กวาดที่กำลังจะตีแสกหน้าตน แล้วบิดด้ามไม้กวาดพร้อมกับพลิกตัวไปด้านหลังอลิส ใช้มือเดียวกดด้ามไม้กวาดล็อกคออลิสไว้แน่น แต่เด็กสาวหายยังพอใจได้ พร้อมเตะข้อพับเด็กสาวให้ล้มลง อีกมือหยิบโลหะบางอย่างมาจ่อที่คอของเด็กสาว ออกแรงกดโลหะลงเล็กน้อย ริมฝีปากบางขยับเปล่งเสียงใส

"เวโย.. มีหน้าที่เสมือนกำลังรบสำคัญของเหล่าเสาหลัก ต้องเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลม และเก่งทั้งุรกและรับ.. ดังนั้นสิ่งที่ฉันจะสอนคือเขี้ยวนฤเคนทร์ ส่วนท่านี้ มีไว้ใช้ล็อกคอเป้าหมาย มักใช้เวลาเค้นข้อมูลจากเป้าหมาย(ได้ข้อมูลแล้วฆ่าทิ้ง) หรือใช้ฆ่าในตอนที่เป้าหมายยังไม่ทันรู้ตัวค่ะ ไม่ค่อยเหมาะกับเวโย แต่.. ซึมซับสกิลนี้ไปเถอะนะคะ"
ทันทีที่พูดจบ หญิงสาวปล่อยมือจากด้ามไม้กวาด พร้อม ๆ กับกระโดดถอยห่างไปทางด้านหลังอลิส ในมือปรากฏ.. ปากกาควันตั้มชนิดหมึกซึมใช้ง่าย ใช้ดี สีสด แอร๊ย

- - - - - - - - - -

(ปล. ฉันไม่รู้ว่าท่านี้มันเกียวกับสิงโตตรงไหน แต่เอาไปเถอะ)

อลิซดีดตัวขึ้นจากพื้นก่อนจะมองปากกาควันตั้มในมือหุ่นสาว

"งะ..ปากกา"เธอทำน่าตะลึงนิดๆก่อนจะทบทวนสิ่งที่อีกฝ่ายพูดแล้วเอ่ยต่อ

"นั่นขอความกรุณา...ช่วยสอนเราด้วยค่ะ"

"เดี๋ยวก่อนนังหนู"
กระต่ายน้อยโมนิกิที่มองดูอยู่นานพูดขึ้น กระโดดไปถีบยอดหน้าอลิส

"ฉันขอดูทีวีก่อน -_-"
ตุ๊กตาน้อยหันไปหาหุ่นสาวที่ยื่นมือรออยู่ โมนิกิยืนให้หุ่นสาวอุ้มขึ้นไป

"ชอนชู ชอนชู๊ *[]*"
โมนิกิดูทีวีที่โผล่มาตั้งอยู่บนพื้นยกระดับตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่ทราบ... โดยไม่สนใจศิษย์เลย

อลิซมองอาจารย์ตัวเองเครียดๆ รู้สึกอยากใช้ไม้กวาดฟาดหัวแต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจ

เด็กสาววางไม้กวาดลงบนเปียโนก่อนจะหยิบไวโอลินมาบรรเลงแทน

"ให้เวลาดู 5 นาที เกินกว่านั้นเราจะปิดทีวีซะ"

"อร๊ายย ย คำขู่ของเธอว์ช่างน่ากลัว"
โมนิกิ เตะทีวีออกนอกหน้าต่างที่เปิดไว้ทันทีที่ตัวอย่างตอนต่อไปที่แสนงงงวยจบ

"ฮ๊า เอาล่ะ ฉันอยากให้จะสอนหลักของวิชาเขี้ยวสิงห์นี้ให้ เธอเอาไปพลิกแพลงหรือประยุกต์หรืออะไรก็ตามใจ"
ตุ๊กตาหยุดพูดครู่หนึ่ง

"เขี้ยวนฤเคนทร์ เป็นการรวบรวมพลังจากทั่วร่าง โดยการเพิ่งจิต ให้ไปรวมกันอยู่ที่ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย เพื่อเพิ่มพลังให้กับร่างกายส่วนนั้น ดังนั้นผู้ที่จะชำนาญวิชานี้ได้ จะต้องมีสมาธิสูงมาก..."
กระต่ายน้อยพักหายใจสักสิบวิ..

"อืม.. ลองหวดวาวุธของเธอไปข้างหน้าซิ เอาให้เร็วและแรงที่สุดนะ"
กระต่ายน้อยพูด แล้วสงบรอดูศิษย์

"เขี้ยว นฤเคนทร์ เป็นการรวบรวมพลังจากทั่วร่าง โดยการเพิ่งจิต ให้ไปรวมกันอยู่ที่ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย เพื่อเพิ่มพลังให้กับร่างกายส่วนนั้น ดังนั้นผู้ที่จะชำนาญวิชานี้ได้ จะต้องมีสมาธิสูงมาก..."
"อืม.. ลองหวดวาวุธของเธอไปข้างหน้าซิ เอาให้เร็วและแรงที่สุดนะ"อลิซทบทวนสิ่งที่อีกฝ่ายบอก

"รวบรวมสมาธิเพ่ง...หวด"เธอคว้าไม้กวาดมาถือ จับมันด้วยมือท้้งสอง ก่อนจะเพ่งจิตไปที่แขนทั้งสองที่จับไม้กวาดอยู่ เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วตั้งสมาธิ....

ก่อนจะหวดไม้กวาดของตัวเองไปข้างหน้าเร็วและแรง

» [Play] ห้องน้ำชาย
» [Play] ห้องเรียน
» [Play] นอกตึก
» [Play] ห้องสมุด
» [Play] ห้องวิทย์