[Play] นอกตึก

"ลูกศิษย์ของฉันต้องหนักแน่นมากกว่านี้!"
"อึ๋ย .."คาร์ลอตเต้รู้สึกเหมือนตัวเองตัวหดเล็กลงเหลือสองนิ้ว มือบางยกขึ้นมาปิดหูข้างหนึ่งของตัวเองแบบอัตโนมัติ

"จะขอแนะนำตัวอีกครั้ง..."

"ฉันชื่อเรนกะ ได้รับมอบหมายให้มาสอนเธอในฐานะของเสาหลักแห่งสมุนา ก่อนอื่นเธอจำเป็นต้องเข้าใจความหมายและหน้าที่ของการเป็นเสาหลักเสียก่อน เสาหลักคือผู้ที่ค้ำจุนความสมดุลของสามโลก ส่วนสมุนาหมายถึง มหาสมุทร ฉะนั้นเสาหลักแห่งสมุนาจึงเปรีบเสมือนสายน้ำที่ค่อยชำระล้างความขัดแย้งภายในเสาหลัก และจะต้องมีความสุขุมเยือกเย็น มีสติอยู่เสมอ สามารถมองสถานการณ์ออกได้ทุกขณะ ไม่ว่าจะในยามคับขันหรือเวลาอื่น"

คาร์ลอตเต้พยักหน้าหงึกๆกับคำพูดของอาจารย์ เสาหลักแห่งสมุนา .. มหาสมุทร .. สุขุมเยือกเย็น .. มีสติ โอ้ว ทำไมมันดูยากๆจังเลยล่ะ เธอคิดก่อนจะเกาหัวตัวเองแกรกๆ ช้อนสายตาขึ้นมองหน้าอาจารย์

"จากที่ได้ยินมา..."
"เธอก็เป็นคนที่เข้าใจสถานการณ์อะไรได้ง่ายๆดังนั้นในจุดนี้ฉันจะขอข้ามไป แต่สิ่งที่เธอขาด และมันสำคัญมากเสียด้วยนั้นก็คือความมั่นใจ!"
ฉึก~ รู้สึกเหมือนธนูเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอกพุ่งเข้ามาทิ่มใจพร้อมกัน คาร์ลอตเต้หดลงเหลือหนึ่งนิ้วครึ่ง มันช่างตรงอะไรอย่างนี้คะอาจารย์

หอกกางเขนถูกชักออกมาจากด้านหลังของอาจารย์เรนกะ ชั่วพริบตาก็จ่อไปที่ปลายจมูกของคาร์ลอตเต้ ดวงตากลมโตเบิกโพลง จ้องมองไปยังปลายหอกที่จ่ออยู่ตรงหน้า

"จำไว้ให้ดี อย่าคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแล้วจะได้รับความเมตตาจากศัตรู ต่อจากนี้ไปฉันจะไม่ออมมือ และเธอก็ต้องแสดงความสามารถออกมาให้เต็มที่"คาร์ลอตเต้ได้ยินดังนั้นจึงเบี่ยงตัวหลบปลายหอกออกมาก่อนยกไม้กวาดในมือขึ้นมาถือไว้ตรงด้านหลังเหมือนเพิ่มความมั่นใจ

คาร์ลอตเต้มองตามหุ่นสาวที่กระเด็นลับตาไป เธอหอบหายใจออกมา ก่อนจะหันมองอาจารย์เรนกะที่กลับมาแล้ว
"ตอนนี้ศึกเวโยเริ่มขึ้นแล้ว ฉันอณุญาตให้เธอไปร่วมเชียร์เพื่อนได้ แต่ระหว่างนั้นก็ทบทวนเรื่องที่ฉันสอนให้ดี"
ศึก .. เวโย? เด็กสาวคิดในใจก่อนจะหันมองไปตามมือของอาจารย์ที่ชี้ไปยังสถานที่แข่งขัน
"จะไปไหม?"

"อืม .. ไปค่ะ"