[Play] ห้องแนะแนว

ห้องแนะแนว
ห้องแนะแนวที่ว่าง ว่างมาก ว่างจริงจัง ไม่มีอะไรเลยซักอย่าง พื้นคอนกรีตทั่วไป หน้าต่างไม้สองบานกับประตูเก่าๆ และมันก้ว่างตลอดไป

ร่างสูงโปร่งของเด็กสาวเดินลากเคียวคู่ใจพร้อมเฮดโฟนสวมใส่หูเข้ามาในห้องแนะแนวอันว่างเปล่าจริงๆ
ก่อนจะเดินกลับอกไปอีกรอบแล้วลากโต๊ะเลกเชอร์ติดเก้าอี้เข้ามากลางห้อง แล้วปัดๆฝุ่น วางเคียวไว้บนพื้นก่อนจะสอดตัวเข้าไปนั่งงีบรออาจารย์

ตึก ตึก ตึก...
เสียงฝีเท้าย่ำข้าใกล้ หญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่หน้าโต๊ะเลคเชอร์ที่มีสิ่งมีชีวิตประเภทชะนีงีบยู่อย่างไม่แคร์สื่อ
มือเล็กเลื่อนขึ้นขยับแว่นทรงกลมแล้วยกเท้าขึ้นถีบทั้งโต๊ะทั้งคนจนลงไปกระแทกกับพื้นเกิดเสียงดังสนั่น

เอเดไลน์สะดุ้งเฮือกหัวโขกกับฝาโต๊ะที่พับเปิดออกจนหน้าหงาย
เด็กสาวขมวดคิ้วแล้วเอามือลูบดั้งสวยๆของตัวเองก่อนจะพลิกตัวกระดื๊บออกจาโต๊ะเลกเชอร์ไปนั่งจุ้มปุ๊กเกาหัวงงๆ
'ทำไมหลับแล้วโดนตลอดเลยวะ' คิดในใจเงียบๆแล้วเงยหน้ามองสิ่งมีชีวิตที่เพิ่งจะโผล่ศีรษะสวยๆมา
'แล้วป้านี่ใครน่ะ หน้าตาไม่เคยพบเจอ(?)'
'สงสัยนะสงสัย... สงสัยจะเป็นอาจารย์ของเรา?' แล้วก็ตัดสินใจถาม
"สวัสดีค่ะ คุณใช่อาจารย์ของหนูรึเปล่า?"

"อุ๊บ..แค่กๆๆ"เสียงไอปริศนาดังขึ้น ภาพที่ปรากฏตรงหน้าประตูห้องคือชายหนุ่มที่นอนจมกองเลือด "ชะ..ช่วย..แค่กๆ..ดะ..ด้วย!"

"สวัสดีค่ะ คุณใช่อาจารย์ของหนูรึเปล่า?"
"ห๊ะ" ยังไม่ทันที่คนถูกถามจะตอบ เธอหันหน้าไปที่ตำแหน่งหน้าประตูห้อง
"กรี๊ด เลือด! อ่อก!"แล้วช็อกล้มคอพับไปตรงนั้น

"อุ๊บ..แค่กๆๆ"
เสียงไอปริศนาดังขึ้น ภาพที่ปรากฏตรงหน้าประตูห้องคือชายหนุ่มที่นอนจมกองเลือด
"ชะ..ช่วย..แค่กๆ..ดะ..ด้วย!"
'อ่าวเฮ่ย' เอเดไลน์ผุดลุกขึ้นมา
"ห๊ะ" "กรี๊ด เลือด! อ่อก!"
'อ่าวเวร' คนถามกำลังจะตอบแต่พอหันไปมองหน้าประตูก็ช็อกคอพับไปตรงนั้น
"อะไรวะเนี่ย" ยืนเกาหัวแกรกๆ มึนๆ งงๆ ไม่ตื่นดี ประมาณ 2 วิ เอเดไลน์มองสลับระหว่างคนเป็นลมกับคนเลือดออก
'คงยังไม่ตายมั่ง ไปหาคนใกล้ตายก่อนจะดีกว่า' ก่อนจะตัดสินใจปล่อยคนเป็นลมทิ้งไว้ก่อนแล้ววิ่งไปดูอาการชายหนุ่มที่เลือดออกอยู่หน้าห้อง

ชายหนุ่มมองร่างบางที่กำลังเดินเข้ามา เขายกมืออันสั่นเทาขึ้น "ช่วย..ไปหยิบผ้ามาเช็ดเฮลบลูบอยที่หกที.." ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งพลางมองเศษขวดแก้วที่แตกกระจาย "ไม่น่าเลยเฮลบลูบอยลูกพ่อ" นั่งมองน้ำสีแดงเข้มอย่างอาลัย

"....."
เอเดไลน์นั่งอึ้ง 1 วิเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มบอก
"ช่วย..ไปหยิบผ้ามาเช็ดเฮลบลูบอยที่หกที.."
"เอ่อ... "
'สรุปคือมันไม่ใช่เลือดสินะ' คิดต่อในใจ
"ค่ะ" ร่างบางรีบลุกขึ้นไปหมายจะหยิบผ้าก่อนจะได้ยินเสียงคร่ำครวญตามมา
"ไม่น่าเลยเฮลบลูบอยลูกพ่อ"
'ตรูสิ ไม่น่าเลย นึกว่าเลือด- - แล้วก็ร้องซะอย่างกับคนใกล้ตาย '
'เอ้อ... ห้องนี้มัน ไม่มีอะไรเลยนี่นา' เด็กสาวมองไปรอบๆห้องอันว่างเปล่า ไม่มีอะไรนอกจากโต๊ะเลกเชอร์ที่ล้มคว่ำกับหญิงสาวแว่นกลมที่นอนสลบเหมือดอยู่
เอเดไลน์เดินเข้าไปใกล้ชะโงกหน้าเหนือร่างนั้น
'ตายรึยังวะ?' กวาดตามองรอบตัวของหญิงสาวคนนั้น
เด็กสาวตะโกนบอก "ขอโทษนะคะ แต่ในห้องว่างๆโล่งๆแบบนี้จะให้หนูหาผ้ามาจากไหน - -; "
"แล้ว...? คุณเป็นใคร?"

"อ่ะเด๊ะ..ชั้นน่ะเหรอ? ชั้นคือใครกันนะ.." นั่งนิ่งสักพัก "นั่นสินะหาผ้าจากไหน" เหลือบมองไปเห็นคนที่นอนสลบอยู่ "เฮ๊ย! มีคนตายเรอะ!" รีบเดินเข้าไปดูร่างที่สลบอยู่ เอาเท้าเขี่ย"ตายแล้วเหรอ ! " เดินไปกระซิบเด็กสาวอีกคน "เอายัยนั่นไปเช็ดเฮลบลูบอยแทนผ้าแล้วกัน"

"อ่ะเด๊ะ..ชั้นน่ะเหรอ? ชั้นคือใครกันนะ.."
'นั่นสิ คือใคร-_-' เอเดไลน์มองชายหนุ่มที่ทำท่านั่งนึก
"นั่นสินะหาผ้าจากไหน" "เฮ๊ย! มีคนตายเรอะ!" เอเดไลน์มองตามชายหนุ่มที่ยืนเอาเท้าเขี่ยร่างของหญิงสาวคนนั้น"ตายแล้วเหรอ ! "
เขาเดินกลับมากระซิบกับเธอ "เอายัยนั่นไปเช็ดเฮลบลูบอยแทนผ้าแล้วกัน"
"ความจริง.. หนูก็กะจะลากไปแล้วล่ะค่ะ ถ้าไม่ติดว่าเค้าคืออาจารย์รึเปล่าน่ะนะ" เธอพึมพำตอบไปเบาๆ

"ไม่รู้สิ"เหล่ศพไร้ญาติ "เอาไปเช็ดเถอะ ถ้าเป็นอาจารย์คงจะฟื้นแ้ล้วก็เดินมาบอก" พูดหน้าตาย ชายหนุ่มถอดรองเท้าตนออก เอาไปจิ้มศพ"เพิ่งตายได้ไม่นานนี่..ยังนิ่มๆอยู่เลย" จ้องมองศพอย่างสนใจ "น่าจับผ่า"แสยะยิ้ม

เอเดไลน์มองการกระทำนั้นแล้วขนลุก
'เฮ้ย.. เฮ้ย.. อย่าบอกนะว่าต้องมาเจออาจารย์โรคจิตอีกแล้ว'
เธอพยักหน้าหงึก
"ค่ะ งั้นเอาไปเช็ดเลยแล้วกัน" ก่อนจะลากศพนิ่มไปถูๆไถๆคราบน้ำแดงเจิ่งนองที่หน้าประตู

ชายหนุ่มเดินไปจับโต๊ะเลกเชอร์ขึ้น ก่อนจะค่อยๆสอดตัวเข้าไปนั่ง "อย่าช้าสิ" นั่งมองเล็บตนเองพลางหันไปสั่งเด็กสาวคนนั้น

"ค่าๆ" เด็กสาวตอบรับเนือยๆแล้วใช้ตัวหญิงสาวถูเป็นครั้งสุดท้าย แล้วทิ้งร่างนั้นไว้นอนตากลมหน้าประตู
'ถ้าเป็นอาจารย์ก็ตื่นมาสะกิดหนูนะคะ' ก่อนจะเดินกลับไปหาชายคนนั้น
เมื่อเห็นว่าที่นอนโดนแย่งเธอเลยยืนกอดอกหาวกว้างๆทีนึง
"ตกลง คุณเป็นใครคะ"

โพละ !
เสียงกระเบื้องพื้นห้องแนะแนวอันว่างเปล่ากระเด็นออกจากพื้น ตามด้วยเส้นผมสีฟ้าและหน้าเอ๋อๆ ของหญิงสาวคนหนึ่ง
"โอ๊ะ ลูกกรูอยู่หนายย ย =[]=~"
หญิงสาวตะโกนก้องพร้อมกับทำท่าจาพนมหาช้าง อ๊าง อ๊าง ~

แกร๊ก แกร๊ก เพดานด้านบนที่มียักใย่รกรุงรัง ส่งเสียงเรียกความสนใจของหญิงสาวภายในห้อง แกร๊ก แกร๊ก รอยแตกของเพดานที่ทำให้ฝุ่นที่เกาะอยู่เริ่มฟุ้งกระจาย โผล๊ะ ตุ้บ ร่างบางที่แสนจะคุ้นเคยตกลงมากลางกบาลหญิงสาวผมฟ้าเธอขยี้ตูดไปมาบนหัวนั้นเล็กน้อย กระชับถ้วยเย็นตาโฟในมือ หญิงสาวเหลือบตาไปมา และพูดขึ้นอย่างดังว่า “เจ็บจัง!! (=^= ) ( =^=)”

นีแอลหญิงสาวหัวฟ้าเอียงคอด้วยความโมเอะ เทอิผอ. ลงจากหัว แล้วปล่อยกระจั๊วะตามไปชอนไชเพื่อนสาว ก่อนจะหันกลับมาเรียกร้องความสนใจจากผู้คน
"นุ้งอีฟ มาเรียนกันมามะๆๆ =3="

เอเดไลน์เหลือบไปมองร่างคุ้นตาสองร่างพากันมากองอยู่แถวๆนั้น
"สวัสดีค่ะ"
'มาถมบ้านกันรึอย่างไรคะ=_= เยอะแยะเชียว'

"อร๊างค์ ทำไมนุ้งอีฟพูดไร้เยื่อใยแบบนั้น"
ยกกระเป๋าแพนด้าขึ้นมากัด พลางมองเอลอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนมองไปรอบๆ ห้องอันโล่ง ว่าง แต่สกปรก
"โอ๊ะ ทำไมคนมันเยอะงี้อ๊ะ =[]=~"

สร้อยฟ้าเหลือบตามองยัยเด็กกะโปโลเบื้องหน้าเล็กน้อย (= 3 =) หญิงสาวหันหลังไปพ่นควันอากาศเป็นรูปกระซู่ตัวเบ้อเริม และแสยะมุมปากให้เด็กสาวตรงหน้า ( =_,= )b และหันไปซดเย็นตาโฟว์แบบมิแคร์สื่ออยู่ราวๆสองวิ ก่อนที่ดวงตาเธอจะเริ่มเปล่งประกายความมีสาระ “การี้ด นุ้งอีฟเค๊อะ ฟังนะเค๊อะ ด้วยเหตุที่ว่ากรรมการของเราค่อนข้างตาบอดและพร่ามัวขนานแต๊ เลยเลือกแกเป็นเสาหลักแห่งโลกา ธาตุซึ่งเป็นผู้นำของเสาหลักทั้งหมด ผู้ที่เป็นโลกาจะต้องมีความเป็นผู้นำสูงลิบลิ่วถึงเชียงรายรวบแม่ฮ่องสอนเลยทีเดียว มีการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยว มีความกล้าหาญ และเข้าใจในตัวของลูกน้องทุกคน เนื่องจากเราจับฉลาก เอ้ย คัดเลือกมาแล้วว่าแก น่าจะ .. เอิ่ม .. ทำได้ซักนิดรึเปล่า เลยยกให้แกเป็นเสาหลักแห่งโลกาผู้นำของเสาหลักทั้งเจ็ด เดอะอิ๊สอิสสาระ ( ={}=!! )” ก้มลงไปซดเย็นตาโฟต่อ

มองแม่ที่แลดูเอ๋อ "โอ๊ะ ทำไมคนมันเยอะงี้อ๊ะ =[]=~"
“การี้ด นุ้งอีฟเค๊อะ ฟังนะเค๊อะ ด้วยเหตุที่ว่ากรรมการของเราค่อนข้างตาบอดและพร่ามัวขนานแต๊ เลยเลือกแกเป็นเสาหลักแห่งโลกา ธาตุซึ่งเป็นผู้นำของเสาหลักทั้งหมด ผู้ที่เป็นโลกาจะต้องมีความเป็นผู้นำสูงลิบลิ่วถึงเชียงรายรวบแม่ฮ่องสอนเลยทีเดียว มีการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยว มีความกล้าหาญ และเข้าใจในตัวของลูกน้องทุกคน เนื่องจากเราจับฉลาก เอ้ย คัดเลือกมาแล้วว่าแก น่าจะ .. เอิ่ม .. ทำได้ซักนิดรึเปล่า เลยยกให้แกเป็นเสาหลักแห่งโลกาผู้นำของเสาหลักทั้งเจ็ด เดอะอิ๊สอิสสาระ ( ={}=!! )”
"....."
เอเดไลน์หลับไปตั้งแต่ประโยคแรกยังไม่จบดี จะตีสองแล้ว กรูง่วง!!

"กรี๊ส ทำไมนุ้งอีฟจะหลับ แม่ยังแหกตาอยู่ได้เลยนะเคอะ"
หญิงสาวก้าวเท้าไปหยุดตรงหน้าเอล ก่อนจะจิกหัวลูกสาวขึ้นมาตบสองแปะจนหน้าหัน แล้วจึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงจากใจจริง
"นังนุ้งอีฟขา ที่ป้าคนนั้นพูดไปเมื่อกี้ เข้าหูซักติ๊ดป่ะ ??"

"กรี๊ส ทำไมนุ้งอีฟจะหลับ แม่ยังแหกตาอยู่ได้เลยนะเคอะ"
'ได้ข่าวว่าชิ่งไปแล้วนี่หว่า'
"นังนุ้งอีฟขา ที่ป้าคนนั้นพูดไปเมื่อกี้ เข้าหูซักติ๊ดป่ะ ??"
เอเดไลน์นิ่งไปแป๊บนึง
"เข้าค่ะ ว่าหนูเป็นโลมาๆ อะไรสักอย่าง"
"ว่าแต่ แม่แอลจะมาเป็นอาจารย์ให้หนูรึ" ว่าแล้วก็เมินอิปร้าไปไกล

=[]=~
"ไม่ได้มาเป็นอาจารย์ แค่มาส่อง อุคิอุคิ"
หญิงสาวว่า ก่อนจะเอาหญิงสาวเนื้อตัวเปื้อนเลือดที่นอนขวางประตูอยู่ มาเช็ดพื้นจนสะอาดเอี่ยม แล้วบรรจงวางตูดน้อยๆ ของตนนั่งลงบนพื้นสะอาดนั้น
"ห้องนี้มันโสโครกจังเลยนะเคอะ นังเดือนนี่ก็ไม่รู้จักมาทำความสะอาดเลย"
หญิงสาวว่าพลางทำท่าขยะแขยงเศษฝุ่นบนพื้นอย่างแรง

» [Play] นอกตึก
» [Play] เส้นทางสีขาว
» [Play] รอยเท้าสีเลือด
» [Play] ห้องน้ำชาย
» [Play] จุดเริ่มต้น