[Play] ห้องเรียน

เรื่อง: [Play] ห้องเรียน Thu Sep 23, 2010 8:11 am

บนอาคารเรียนชั้นสองเก่าแก่ ความเงียบสงัดครอบคลุมทั่วพื้นที่ ...คืนนี้ท้องฟ้ามืดสนิท ไม่มีแสงดาว หรือ จันทราให้ความสว่างเฉกเช่นทุกวัน จึงทำให้บนทางเดินมีเพียงแสงสีส้มสลัวตามผนังให้ความสว่างเล็กน้อย
ตึก ตึก ตึก...
เสียงฝีเท้าแสดงถึงการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิต เหล่าเด็กสาววัยสิบห้าปีกำลังมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนห้องใดห้องหนึ่ง แต่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เจอห้องเต็มไปหมด ...และที่แย่ก็คือ ไม่รู้ว่าห้องไหนคือห้องเรียนเนี้ยสิ จนกระทั่งเมื่อพวกเธอวิ่งไปจนเกือบสุดทาง แสงสว่างสีขาวลอดผ่านช่องประตูบานหนึ่ง
“อะ! หรือว่าจะเป็นห้องนั้น”ใครคนหนึ่งพูดออกมา พอรู้ตัวอีกทีพวกเธอก็มายืนอยู่หน้าห้องห้องนั้นเสียแล้ว
...แต่จะเปิดเข้าไปเลยดีหรือเปล่าล่ะ?...
[TTD]
...บางที การทดสอบอาจจะเริ่มขึ้นแล้วก็เป็นได้...

[size=30]

อลิซมองประตูตรงหน้านิ่ง ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยถามคนอื่นๆ

"พวกเรา...ควรจะเปิดมันดีมั้ย"

บางที....การทดสอบอาจจะเริ่มขึ้นแล้ว

"เหตุการณ์แบบเปิดประตูเข้าไปดีมั้ยนี่คุ้นๆ... ตอนโบสถ์นี่เอง"เด็กสาวขมวดคิว้ ก่อนจะรอฟังคำตอบจากคนอื่นๆ [/size]

[ลองลายเซ็น]

เอเดไลน์ชะโงก + ชะเง้อ + ส่องอยู่แถวๆริมประตู
"พวกเรา.. ควรจะเปิดมันดีมั้ย" เสียงอลิสถามขึ้น
...มันจะมีตัวอะไรออกมาอีกแน่ๆเลยว่ะค่ะ ฟันธง!!...
เอเดไลน์ถอยกลับมายืนข้างเซปเป้
"ฉัีนว่ามันต้องมี Something รอคอยเราอยู่แน่ๆ ไอ้มุกจะเปิดไม่เปิดเนี่ย -_-"

คาร์ลอตเต้มาหยุดอยู่หน้าห้องที่คิดว่า 'ใช่' พร้อมกับคนอื่น
บางที การทดสอบอาจเริ่มขึ้นแล้ว

"ถ้าไม่เปิด ก็ไม่รู้ว่าเป็นห้องไหนนี่สิ"
"หรือว่าควรสำรวจห้องอื่นก่อนกันนะ?"

อลิซกลอกตาอย่างใช้ความคิดหนัก

"ลองหาอะไรมาเขี่ยๆประตูให้เปิดแล้วพวกเราก็ถอยห่างๆจากประตูดีมั้ย???"

"ฉัน... ไม่รู้สิ =_= คิดว่าไงล่ะ"
"บางทีมันอาจจะแค่ห้องเรียนธรรมดาๆก็ได้นะ"

หนูมาลองค่ะ

"ฉัน... ไม่รู้สิ =_= คิดว่าไงล่ะ"
"บางทีมันอาจจะแค่ห้องเรียนธรรมดาๆก็ได้นะ"นั่นสิ มันอาจจะเป็นห้องเรียนธรรมดาก็ได้

"งั้นพวกเรามาเปิดประตูพร้อมกันมั้ยละ ?" เด็กสาวพยักเพยิดหน้าไปทางประตู เธอค่อยๆวางฝ่ามือแนบกับบานประตูอย่างระมัดระวัง

" 3 2 1 แล้วดันเลยนะ.." เด็กสาวกวาดสายตามองทุกคน

"3..."
"2..."
"1..."
"ดัน！" เด็กสาวออกแรงผลักบานประตูข้างนึงทันที

เซปเป้เดินตามหลังมาติดๆ ชะโงกหน้าผ่านกลุ่มเพื่อนไปยังที่ประตู
เด็กสาวกรอกตาอย่างเบื่อหน่าย วางมือบนบานประตูหนาก่อนจะออกแรงผลักจนประตูบานนึงเปิดกว้าง

"ก็เปิดๆไปสิ"

เอเดไลน์ผลักประตูอีกด้านออกไป

พรึ่บ !
ทันทีที่บานประตูทั้งสองถูกเปิดออก ร่างเงามืดสนิทก็พุ่งตัวออกมาจากด้านใน กระแทกร่างของเหล่าเด็กหญิงที่ยืนรายล้อมอยู่หน้าห้องเต็มแรงจนพวกเธอกระเด็นกระดอนลงไปกองอยู่กับพื้น

"เฮ้ย ทำอะไรของนายน่ะ ชาโดว์"เสียงคุ้นหูราวกับเคยได้ิยินที่ไหนสักแห่ง และเมื่อพวกเธอเงยหน้าขึ้นมา
...สิ่งที่ปรากฏอยู่หลังประตูนั้นก็คือ ห้องเรียนขนาดกลาง ที่มีโต๊ะไม้ไม่กี่สิบตัววางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ

'เจอสักทีนะห้องเรียน'

"เอ้า มองไปทางไหนกัน คนพูดน่ะอยู่ตรงนี้"น้ำเสียงยียวนกวนบาทา แต่ใบหน้าของคนพูดมันช่างเฉยเมย และ เบื่อโลกอะไรขนาดนั้น...
"แล้วนี่พวกเธอทำอะไรให้ชาโดว์ที่น่ารักของฉันโกรธซะล่ะเนี้ย"หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีดำสนิทเอ่ยพร้อมเอื้อมมือไปดึงส่วนที่คาดว่าจะเป็น...ขา หรือ หางของเจ้าเงาดำไร้หน้าตานั้นอย่างไม่มีความถนุถนอมเลยแม้แต่น้อย

"เธอพอจะรู้หรือเปล่า"ก่อนจะหันไปถามกับคนที่นั่งอยู่ข้างตัว

“ที่เจ้านั่น โกรธก็คงไม่ใช่เรื่องอะไรใหญ่โตนักหรอก มันคงอยากทักทายคนที่สร้างประวัติศาสตร์ใหม่ให้สถาบันเรามากกว่า เข้าเรียนสายเกือบชั่วโมงขนาดนี้ ใครจะคิดล่ะ ว่ายังมีหน้ากลับมาที่ห้องอีก จริงไหมเด็กๆ” หญิงสาวผมเกล้าสีดำนิลที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนตะอาจาร์ย เหลือบตามองร่างเล็กๆของเด็กหญิงบนพื้น เธอถอนหายใจยาวครั้งนึง “ถ้ายังไม่ตายก็รีบๆลุกขึ้นมาจัดโต๊ะเตรียมเรียนกันได้แล้ว เราไม่มีเวลาพอจะมาสงสารใครหรอกนะ สูตรติวเข้มของที่นี่ มันไม่ใชแบบโรงเรียนประถมที่พวกเธอเคยผ่านมาหรอกนะ จำใส่กะลาหัวเอาไว้ด้วย” ร่างบางกระโดดลงมาจากโต๊ะไม้ขนาดกลาง เธอยกเท้าขึ้นมาปัดเศษฝุ่นนิดหน่อย ก่อนจะหันไปมองหญิงสาวคนข้างๆ “แล้วเราจะเริ่มกันรึยัง?”

อลิซค่อยๆยันกายขึ้นมา ปัดๆฝุ่นออกจากร่างก่อนจะเดินไปจับโต๊ะที่พอจะอยู่ในสภาพดีขึ้นมาตั้งขึ้น ในเมื่อไม่มีอะไรให้เตรียมเรียนเด็กสาวก็ลากแก้วอี้แถวนั้นมานั่ง

เซปเป้ลุกขึ้นยืนอย่างมึนๆ แรงกระเเทกเมื่อกี้ไม่ใช่น้อย พยุงเอลให้ลุกขึ้นตาม เดินเข้าห้องเรียนพร้อมรังสีทะมึนที่แผ่กระจายจากเธอเล็กน้อย

บทเรียน? น่าสนแหะ

เอเดไลน์หงายหลังผลึ่งลงทันทีที่ตัวซัมติ้งกระโจนออกมา
"เฮ้ย ทำอะไรของนายน่ะ ชาโดว์"เสียงคุ้นหูราวกับเคยได้ิยินที่ไหนสักแห่ง และเมื่อพวกเธอเงยหน้าขึ้นมา
...สิ่งที่ปรากฏอยู่หลังประตูนั้นก็คือ ห้องเรียนขนาดกลาง ที่มีโต๊ะไม้ไม่กี่สิบตัววางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ
'เจอสักทีนะห้องเรียน'
"เอ้า มองไปทางไหนกัน คนพูดน่ะอยู่ตรงนี้" น้ำเสียงกวนประสาทเรียกให้เงยหน้าขึ้นมอง เอเดไลน์มองใบหน้าเบื่อโลกนั้นอย่างสงสัย
"แล้วนี่พวกเธอทำอะไรให้ชาโดว์ที่น่ารักของฉันโกรธซะล่ะเนี้ย"หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีดำสนิทเอ่ยพร้อมเอื้อมมือไปดึงส่วนที่คาดว่าจะเป็น...ขา หรือ หางของเจ้าเงาดำไร้หน้าตานั้นอย่างไม่มีความถนุถนอมเลยแม้แต่น้อย

"=_=นั่นมันตัวอะไรน่ะ แล้ว... พวกเราไปทำอะไรให้มันโกรธหรอ"
“ที่เจ้านั่น โกรธก็คงไม่ใช่เรื่องอะไรใหญ่โตนักหรอก มันคงอยากทักทายคนที่สร้างประวัติศาสตร์ใหม่ให้สถาบันเรามากกว่า เข้าเรียนสายเกือบชั่วโมงขนาดนี้ ใครจะคิดล่ะ ว่ายังมีหน้ากลับมาที่ห้องอีก จริงไหมเด็กๆ”
....ก็แหม... กว่าจะหาห้องเจอนี่นา....
“ถ้ายังไม่ตายก็รีบๆลุกขึ้นมาจัดโต๊ะเตรียมเรียนกันได้แล้ว เราไม่มีเวลาพอจะมาสงสารใครหรอกนะ สูตรติวเข้มของที่นี่ มันไม่ใชแบบโรงเรียนประถมที่พวกเธอเคยผ่านมาหรอกนะ จำใส่กะลาหัวเอาไว้ด้วย” เอเดไลน์จับมือเซปที่พยุงตัวขึ้นก่อนจะปัดๆกางเกง
...จัดโต๊ะก่อนดีกว่าเนอะ...
ว่าแล้วก็ช่วยอลิซจัดโต๊ะ

"อ่า .."คาร์ลอตเต้มองไปตรงหน้าด้วยสายตางงๆ
แต่ก็ได้แต่ลุกขึ้นปัดชุดนิดหน่อย ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะเรียนในห้อง

"ทันทีที่พวกเธอพร้อม"
ยกมือขึ้นกอดอก แล้วชำเลืองมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง

...สงสัยคงต้องขอค่าจ้างเพิ่มจากผอ.หน้าเลือดซะแล้วล่ะมั้ง

ร่างสูงโปร่งเดินอ้อมโต๊ะสอนที่ถูกเพื่อนสาวจับจองเป็นที่นั่งชั่วคราวก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้นวมสีดำ
ที่ดูยังไงก็ไม่เข้ากับสภาพห้องนี้เลยแม้แต่น้อย

อีกนัยนึงก็คือ แสดงให้เห็นถึงความลำเอียงและรักสบายของคนสอนมากมายเลยน่ะสิ

ว่าืีที่อาจารย์คนใหม่มองดูทุกอากัปกิริยาของเหล่าเด็กสาวทุกขณะ พลางยกมือขึ้นปิดปากหาววอดแบบไม่เกรงใจใคร

"ดึกขนาดนี้จะมีตัวอะไรออกมาอีกก็ไม่รู้..."เธอบ่นงึมงำแต่จงใจให้คนทั้งห้องได้ยิน

"ดึกขนาดนี้จะมีตัวอะไรออกมาอีกก็ไม่รู้..."

เสียงบ่นงึมงำของอาจารย์ใหม่เรียกสายตาของเด็กสาวให้หันไปมองด้วยความสนใจ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน

"นี่ยังต้องเจออะไรอีกเรอะ" เธอกวาดสายตาไปทั่วห้องเพื่อดูว่าจะมีอะไรโผล่มาอีกมั้ย

เซปเป้เงยหน้ามองตามเสียงพึมพำของอาจารย์ เด็กสาวเบ้ปากด้วยอารมณ์กรุ่นๆ
ตัวอะไร? - -+ มันจะมีอีกรึไงว่ะ?

นั่งมึนๆเบลอๆใกล้จะหลับ เหลือบมองเพื่อนร่วมห้อง + คนสอน
"หาว..."
"ดึกขนาดนี้จะมีตัวอะไรออกมาอีกก็ไม่รู้.."
...อืม ไม่รู้หรอก หลับดีกว่า....
ว่าแล้วก็ฟุบบนโต๊ะที่ปัดฝุ่นออกไปแล้วนั่นแหละ

หญิงสาวหน้าชั้นเรียนหรี่ตามองเหล่าลูกศิษย์ เธอหันไปหาเพื่อนสาวที่ตอนนี้
ก็ยังไม่ไสก้นลงไปจากโต๊ะสอนเสียที

"ไปขุดมาจากไหดองหรือไง"

ว่าไม่ว่าเปล่า มือเรียวเอื้อมมือหยิบแปรงลบกระดานหนาปึก ก่อนจะเขวี้ยงออกไป
กระทบเข้ากับกบาลของเด็กสาวที่ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะ อย่างแม่นยำ ขนาดที่ว่านักกีฬาบาสเหรียญทองยังอาย

"กฏข้อที่ 1 ในชั่วโมงเรียนของฉัน ใครก็ตามไม่มีสิทธิ์ก้มหน้านอนเด็ดขาด! หรือถ้าอยากจะนอนนัก
ฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้เธอกลายเป็นงูลงไปเลื้อยกับพื้นตามใจ"

ร่างสูงโปร่งลุกขึ้นจากเก้าอี้นวม หันหลังเข้าหากระดาน หยิบชอล์กสีขาวขีดเขียนตัวอักษรบางอย่าง
ด้วยลามมืดขยุกขยิกน่าส่งไปเรียนคัดลายมือเป็นอย่างมาก

แพนโดร่า

"ชื่อของฉัน คงไม่ต้องอ่านให้ฟังหรอกนะ เพราะก็โตๆกันแล้วนี่"
เธอทรุดตัวนั่งลงกับเก้าอี้อีกครั้ง กวาดสายตามองไปรอบห้อง

"ฉันจะสอนทันที ที่พวกเธอแนะนำตัวจบนะ"
ไม่ต้องขยายความให้มาก ...มันแปลว่า พวกเธอควรจะแนะนำตัวให้อาจารย์คนใหม่รู้ซะบ้าง

ทันทีที่สัมผัสกับโต๊ะเรียน คาร์ลอตเต้ก็เหมือนฟุบลงกับโต๊ะแบบอัตโนมัติราวกับเป็นสิ่งที่เคยชิน
เอาคางเกยกับโต๊ะแล้วหันมองไปรอบๆตัวโดยไม่พูดอะไร

"ดึกขนาดนี้จะมีตัวอะไรออกมาอีกก็ไม่รู้..."

"หะ..หา"เด็กสาวเผลออุทานออกมา แค่คิดแค่นึกก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว

เซปเป้มองแปรงลบกระดานพุ่งใส่หัเอลแบบช่วยไม่ทัน กวาดสายตามองอาจารย์ก่อนจะลุกขึ้นยืนแบบเก้ๆกังๆ
แนะนำตัว งั้นเหรอ

"อืม... เซปเป้ ฉันชื่อ เซเฟอร์เรีย เซปเป้...ค่ะ"
ก่อนจะทุรดตัวลงนั่งต่อ...เสมองเอลที่โดนแปรงปลิวใส่

คงไม่เจ็บมากหรอกมั้ง..- -;;

"อืม... เซปเป้ ฉันชื่อ เซเฟอร์เรีย เซปเป้...ค่ะ"อลิซมองเพื่อนที่แนะนำตัว เมื่ออีกฝ่ายนั่งลงเด็กสาวก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะเอ่ยแนะนำตัวต่อทันที

"เราชื่อ อลิซ... อลิซ เอเรียเซร์ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"เมื่อกล่าวจบเธอก็ก้มหัวลงทำความเคารพอาจารย์ตรงหน้าแล้วนั่งลงกับที่เหมือนเดิม

» [Play] ห้องวิทย์
» [Play] ห้องแนะแนว
» [Play] ห้องดนตรี
» [Play] นอกตึก
» [Play] ห้องสมุด