[Play] ห้องเรียน

เวอนั่งมองการแนะนำตัวของเพื่อนๆจากด้านหลัง

เธอไม่ได้พูดอะไรนานแล้ว เด็กสาคิดในใจ

' เซปเป้ . . อลิส งั้นหรอ เราจะแนะนำตัวบ้างดีมั้ยนะ ?? '

เด็กสาวยืนขึ้นยิ้มแย้ม ด้วยใบหน้าที่เป็นมิตรสุดสตรีม สายตามองไปที่ อ.

'' สวัสดีค่ะ ชื่อเวอ เวอลินนอร์ ''

ผุดลุกขึ้นชนมาโต๊ะล้มโครม
"ฮะ.. ? ฮะ...?" เอเดไลน์สะบัดหัวมองซ้ายมองขวาแล้วลูบหัวป้อยๆ ก่อนจะคว้าแปรงลบกระดานมามองงงๆ
...เจ็บ T T...
"กฏข้อที่ 1 ในชั่วโมงเรียนของฉัน ใครก็ตามไม่มีสิทธิ์ก้มหน้านอนเด็ดขาด! หรือถ้าอยากจะนอนนัก
ฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้เธอกลายเป็นงูลงไปเลื้อยกับพื้นตามใจ"
เสียงเอ่ยดังต่อมา เอเดไลน์ทำหน้าแหยแล้วดึงโต๊ะขึ้นจากพื้น ก่อนจะปัดฝุ่นชอล์กออกจากหัว

แพนโดร่า
"ชื่อของฉัน คงไม่ต้องอ่านให้ฟังหรอกนะ เพราะก็โตๆกันแล้วนี่"
เธอทรุดตัวนั่งลงกับเก้าอี้อีกครั้ง กวาดสายตามองไปรอบห้อง

"ฉันจะสอนทันที ที่พวกเธอแนะนำตัวจบนะ"

เด็กสาวมองเพื่อนๆแนะนำตัวกันเีรียบร้อยก่อนจะกระแอมเบาๆแล้วแนะนำตัวบ้าง
".... เอเดไลน์ ,เรียกเอล ก็ได้ค่ะ"

คาร์ลอตเต้สะดุ้งตัวขึ้นนั่งหลังตรง
ก่อนจะหันมองรอบข้างตัว คนอื่นๆในห้องต่างพากันแนะนำตัว

ก่อนจะลุกขึ้นแบบเก้ๆกังๆ

"คาร์ลอตเต้ค่ะ!"

“ฉันไม่เสียแรงไปขุดหรอกย่ะ มันผุดขึ้นมากันเองตั้งหาก” เธอสะบัดสายตาไปทางเพื่อนสาวเล็กน้อย ก่อนจะนิ่งฟังการแนะนำตัวแบบไร้ธีมของอนาคตลูกศิษย์ของเธอ “ชื่อชนบทจังเลยแหะ” หญิงสาวอุทานออกมาเบาๆ เบามากจนคนทั่วทั้งบริเวณสามสิบเมตรสามารถได้ยินได้ เธอเหยียดกายขึ้นมา เหลือบสายตาไปซ้ายทีขวาทีเพื่อมองหน้าของเด็กสาวให้ครบทุกคน หญิงสาวใช้ปลายเท้าตนยันตัวขึ้น เธอหยิบชอล์คสีชมพูแปร๋นออกมาจากกล่อง บรรจงขีดเขียนมันลงไปบนหน้าผากของเพื่อนสาวตัวสูง “สร้อยฟ้า ฉันมีชื่อแบบนี้ล่ะ เราคงเคยเจอกันมาก่อนแล้ว จริงไหม?” สร้อยฟ้าเหลือบตาขึ้นสูง ถอนหายใจสั้นๆ ปรายตามองเหลือบไปทางเด็กสาว “แล้วก็ การแนะนำตัวน่ะ เขาต้องออกมายืนหน้าห้องและก็พูดสิ่งที่ตัวเองพอจะนึกออกไม่ใช่เหรอยะ ถ้าพูดแค่นั้น นกขุนทองบ้านฉันก็พูดได้ย่ะ เพราะฉะนั้นออกมาเรียงตัวเดี๋ยวนี้!!”

แพนโดร่ายกขาพาดโต๊ะ จงใจให้ปลายเท้ากระแทกเข้ากลางหลังสร้อยฟ้าอย่างไม่ปิดบัง

"...ชื่อแกนั่นแหละที่ชนบท ได้ข่าวว่าทุกวันนี้ยังใช้ก้อนถ่านแทนหม้อหุงข้าวไฟฟ้าอยู่เลย
ไม่ใช่เหรอไง"เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กอดไม่ได้ที่จะเปิดโปงความอนาถาของเพื่อนสาว

...ชื่อชนบทงั้นเหรอ คุณ สร้อยฟ้า ...
เอเดไลน์คิดในใจแล้วแอบขำ
“แล้วก็ การแนะนำตัวน่ะ เขาต้องออกมายืนหน้าห้องและก็พูดสิ่งที่ตัวเองพอจะนึกออกไม่ใช่เหรอยะ ถ้าพูดแค่นั้น นกขุนทองบ้านฉันก็พูดได้ย่ะ เพราะฉะนั้นออกมาเรียงตัวเดี๋ยวนี้!!”
เด็กสาวหน้าเหวอก่อนจะวิ่งดุ๊กๆไปเรียงแถวกับเพื่อน

หล่นตุ้บลงมาพร้อมโอ่งมาม่าในห้องเรียนนี้อย่างงดงาม...

"โอ๊ะ =[]=?"

อ.สาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสิ่งมีีชีวิตแปลกประหลาดหล่นตุบลงมากลางห้อง
...พร้อมมาม่าในมือ

"สายกว่าชาวบ้านไป 15 นาที 33 วินาที"นัยน์ตากลมจ้องเขม็ง

"กฏข้อที่ 2 ห้ามนำอาหารมากินในห้องเรียน"เธอว่าพลางโยนแปรงลบกระดาน
แปะหน้านักเรียนคนใหม่
"รู้ตัวว่ามาสายก็รีบไปยืนรวมกับคนอื่นหน้าห้อง แล้วก็แนะนำตัวด้วยสิ"

"ค่ะ ค่าอาจารย์ T_T"

สะดุ้งพร้อมแปรงก่อนจะละมือจากมาม่าชั่วคราวแล้ววิ่งตัวปลิวไปหน้าห้องพ้อมแนะนำตัวเสร็จสรรพ

"โรเซเลีย เมเดล ค่ะ~ จะเรียกโรสหรือโรเซ่ก็ได้ ว่าแต่อาจารย์คะ ยังหาอวาต้าไม่ได้เหมือนหนูเลย จับมือกันหน่อยไหมคะ >

สร้อยฟ้าค่อยๆสาวเท้าไปตามโต๊ะนักเรียน เธอย่อตัวลงเก็บมาม่าอุ๊บอิ๊บเข้ากระเป๋า หญิงสาวยกมือของเธอขึ้นมา ท่าทางเหมือนกำลังนับนิ้วคำนวณอะไรอยู่ "คนที่หกแล้ว ขนาดคนที่หกยัังมาช้าขนาดนี้ แล้วคนที่เจ็ดจะมาตอนไหนกัน หวังว่าคงทันเวลาล่ะนะ" หญิงสาวพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะพาร่างเล้กๆของเธอ ย้อนกลับไปจุดเดิม ค่อยๆหย่อนก้นลงบนโตีะไม้อาจาร์ย

เซปเป้ ลากสังขารเดินตามเพื่อนๆออกไปหน้าห้อง

ยัยอาจารย์เรื่องมาก...

มองซัมติงประหลาดๆที่ผ่ากลางหล่นมาไหนไม่รู้ ก่อนจะถอนหายใจ เหลือบมองทุกคนแล้วเริ่มเเนะนำตัวจริงจัง

"ก็ชื่อ...เซปเป้ มาจากไหนไม่รู้ จำได้แค่ว่าตื่นมาก็ไม่มีเสื้อผ้าใส่ โดนหุ่นบ้าเลือดไล่กวด เจอเรื่องดราม่า กำลังคิดๆเรี่องรุ่นพี่ชิคุบะว่าตายรึยัง ตอนนี้อยู่ในห้องเรียน ..แล้วก็ ยินดีที่ได้รู้จักอาจารย์ค่ะ"
ว่าเสร็จเธอก็โค้งคำนับ แล้วปล่อยให้คนอื่นแนะนำตัวต่อ

เวอมองโรสที่เพิ่งเด้งออกมาจากไหนไม่รุ้

จะให้เเนะนำถึงบรรพบุรุษเลยมั้ยคะ เออ ว่าแต่ชั้นลูกหลานใคร - -? ' เด็กสาวคิดในใจ

" ชื่อ เวอ ค่ะ เวอลินนอร์ มาจากซักที่นึง - - นั้นแหละ จำความได้ก็มานั่งจ๋องในห้องนี้แล้ว "

เวอพูดอย่างสวยๆเก๋ๆเท่ๆและมีสไตล์ ก่อนจะยกมือไหว้แล้วนั่งลง

คนถูกชักจูงหน้าขึ้นสีไม่รู้ว่าโกรธหรืออาย แต่คิดว่าคงไม่ใช่อย่างหลัง แต่อย่างหน้าก็ไม่เชิง
เธอเหลือบมองเด็กที่ชื่อโรเซเลียก่อนจะกระแอ่มออกมาเบาๆ

"ไม่ใช่ว่าหาไม่ได้สักหน่อย แต่ฉันไม่อยากจะใส่ต่างหากล่ะ"

"ใครที่แนะนำตัวเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปนั่งที่สิ อย่ายืนเกะกะคนอื่นเขา"
เธอว่าพลางกระดิกเท้ามองเด็กคนต่อไปแนะนำตัวเงียบๆ

นี่ผ่านไปเกือบจะสองชั่วโมง แต่ยังไม่ได้สอนอะไรเลยนะ แบบนี้คุ้มกับเวลาที่เสียมาซะที่ไหนเล่า
...อยากรู้จริงว่า ผอ.เรียกฉันมาเพื่ออะไรกันแน่เนี้ย?

เอเดไลน์เหม่อมองอย่าง่ง่วงๆ
ตุ้บ!
ร่างเล็กพร้อมมาม่าหล่นลงมาจนเธอสะดุ้งเล็กๆ
เห็นเด็กคนนั้นวิ่งมาต่อแถวรวมด้วยแล้วเธอจึงแนะนำตัวออกมาอีกครั้งหนึ่ง
"...เอเดไลน์, เรียกเอล ก็ได้ค่ะ มาจากซัมแวร์ที่หนูก็ไม่รู้"

เดินไปนั่งที่อย่าง งงๆ มะกี๊สงสัยจะนั่งผิดที่ล่ะมั้ง...

เวอยังเดินอย่างสวยๆเก๋ๆเท่ๆและมสไตล์ ไปนั่งอย่างไฮโซ

เซปเป้ เดินต้อยๆตามเวอไปนั่งที กวักมือหยอยเรียกเอลให้ตามมาด้วย

หาวหวอดๆแล้วเดินต๊อกๆไปนั่งด้วย
"หาวว..."
นั่งเอานิ้วถ่างตา
"ไหนอ่า...สัปปะหลาด.."

เดินกลับที่นั่งอย่างงงๆ แล้วมองคนอื่นอย่างงงๆอีกเช่นกัน

"ฮ้าวว (_ _)Zz"

แพนโดร่ามองอาการง่วงหงาวหาวนอนของเหล่าเด็กๆ...
ซึ่งเธอเองก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน

"เอาล่ะ นี่เป็นคำสั่งแรก ขอให้พวกเธอทุกคน ฟุ่บหน้านอนกับโต๊ะ
หรือจะลงไปแผ่บนพื้นก็ตามสบาย จนกว่าฉันจะตื่น"
หญิงสาวว่าจบก็ลุกออกจากห้องไป... ทิ้งให้เด็กๆอยู่ด้วยกันตามลำพัง

[ แท้จริงแล้ว ; ตูจะไปนอนตากแอร์ที่ห้องพยาบาล ]

"เอาล่ะ นี่เป็นคำสั่งแรก ขอให้พวกเธอทุกคน ฟุ่บหน้านอนกับโต๊ะ
หรือจะลงไปแผ่บนพื้นก็ตามสบาย จนกว่าฉันจะตื่น"

เอเดไลน์ไม่พร่ำทำเพลง สวมหูฟังแล้วหลับคร่อกทันที

ผงกหัวขึ้นมาอีกรอบ
"ไหนตอนแรกไม่ให้นอนวะ -_-" พึมพำสักนิดแล้วหลับต่อ

สิ้นคำพูดของอ.เท่านั้น เซปเป้ก็ฟุบหลับทันที

Zzzz...

"เอาล่ะ นี่เป็นคำสั่งแรก ขอให้พวกเธอทุกคน ฟุ่บหน้านอนกับโต๊ะ
หรือจะลงไปแผ่บนพื้นก็ตามสบาย จนกว่าฉันจะตื่น"

ได้ฟังดังนั้น เวอก็หยิบกระจกมาส่องหวีผมสองที แล้วฟุปหน้าลงนอน .

' ทีตอนนี้จะให้นอน นอนก็นอน อะไรคะเนี่ย '

"เอาล่ะ นี่เป็นคำสั่งแรก ขอให้พวกเธอทุกคน ฟุ่บหน้านอนกับโต๊ะ
หรือจะลงไปแผ่บนพื้นก็ตามสบาย จนกว่าฉันจะตื่น"

อลิซทำหน้ามึนๆก่อนขะพยักหน้าหงึกๆ คิ้วขมวดนิดนึงประมาณว่า

ไหนเมื่อกี้ไม่ให้นอนวะ ก่อนจะฟุบหน้าหลบกับแขนตัวเองทันที

"เอาล่ะ นี่เป็นคำสั่งแรก ขอให้พวกเธอทุกคน ฟุ่บหน้านอนกับโต๊ะ
หรือจะลงไปแผ่บนพื้นก็ตามสบาย จนกว่าฉันจะตื่น"

ได้ยินดังนั้น มีหรือจะไม่ทำตาม
โรเซเลียเลื้อยไปยังพื้นแล้วลากโอ่งออกมาจากนั้นจึงมุดลงไป
"นิทราสวัสดิ์ค่ะ (_ _)Zzz"

เหล่าเด็กสาวยามหลับราวกับเด็กไร้เดียงสา สีหน้าที่ไม่ทุกข์ร้อนอันใด เมื่อเทียบกับตอนที่พวกเธอมาที่นี่เป็นครั้งแรก ดูเหมือนว่าพวกเธอจะค่อนข้างทำความเข้าใจและปรับตัวกับที่นี่ได้บ้างแล้ว แต่พวกเธอก็คงจะรู้กันดีว่า ความสงบสุขในเวลานี้ ก็คล้ายกับเปลวไฟบนเชิงเทียนที่พร้อมจะดับมอดตลอดเวลา เมฆคล้อยเริ่มบดบังแสงจันทราในยามราตรีนี้ เสียงคร่ำครวญของท้องฟ้าในยามวิกาลดูวังเวงและเยือกเย็น หญิงสาวในร่างเล็ก เธอยังคงนั่งอยู่บนโต๊ะไม้อาจาร์ยเงียบๆ ความรู้สึกที่ผิดแผกจากปกติ ทำให้เธอถึงกับสะดุ้ง ร่างเล็กหย่อนเท้าขนาบกับพื้น เธอก้าวถี่ไปยังหน้าต่างบานใหญ่ หญิงสาวทอดสายตายาวไปตามทางเดิน เธอถอนหายใจยืดยาวอีกครั้ง หญิงสาวหมุนตัวกลับหลัง ร่างเล็กกำลังก้าวสั้นๆไปยังโต๊ะเรียน หากแต่ว่า!! ‘เพล้ง!!!’

» [Play] ห้องวิทย์
» [Play] ห้องแนะแนว
» [Play] ห้องดนตรี
» [Play] นอกตึก
» [Play] ห้องสมุด