[Play] ห้องเรียน

' เพล้ง '

" เฮ้ยยย ไรวะ " เวอสะดุ้งขึ้นมาแล้วอุทานอย่างกุลสตรี ก่อนจะมองไปที่ต้นเสียงนั้น .

"เอาล่ะ นี่เป็นคำสั่งแรก ขอให้พวกเธอทุกคน ฟุ่บหน้านอนกับโต๊ะ
หรือจะลงไปแผ่บนพื้นก็ตามสบาย จนกว่าฉันจะตื่น"

"อะไรหว่า"คาร์ลอตเต้พึมพำกับตัวเองก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

‘เพล้ง!!!’

"เอ๋?"เด็กสาวตัวเล็กเลื่อนใบหน้ามาเกยกับโต๊ะ มองไปรอบๆตัวด้วยความสงสัย ผมสีน้ำตาลเข้มล้อมใบหน้าขยับพลิ้วไปตามการเคลื่อนไหว เสียงเล็กๆเอ่ยออกมาจากในลำคอ

ห้องพยาบาล

"เมื่อไหร่...จะตื่นขึ้นมากวนประสาทฉันเหมือนเดิมกันนะ เด็กบ้า"
เสียงแผ่วเบาจากหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้้ข้างเตียงนอนของร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่

ผ่านไปหลายวันแล้ว แต่ไม่มีวี่แววที่คุชิบะจะรู้สึกตัว
...นึกเป็นห่่วงอาการของศิษย์รักคนนี้อยู่เหมือนกัน แต่เพราะเธอไม่ใช่หมอ
จึงทำได้เพียงแค่มองดูอยู่ห่างๆ

มือเรียวปัดเส้นผมสีน้ำตาลที่คลอเคลียอยู่บนใบหน้าของคุชิบะออก
"เธอคงเจ็บมากสินะ.."
แพนโดร่าซุกหน้าลงกับฝ่ามือที่เต็มไปด้วยผ้าพันแผลของคุชิบะ และมันอาจจะยูริไปมากกว่านี้
หากไม่มีเสียงของบางสิ่งบางอย่างดังแทรกขึ้นมา

เพล้ง!!!
อาจารย์สาวเด้งตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว หันไปมองประตูห้องที่ถูกร่างเงาของชาโดว์ทำให้เปิด
ชั่วขณะหนึ่งก็เหลียวหน้ากลับมามองคุชิบะ เธอพึมพำบางสิ่ง...ก่อนจะออกเท้าวิ่งขึ้นไปที่ห้องเรียนเกือบสุดทางเดินชั้นสอง

ปึง!
และทันทีที่ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาของแพนโดร่าก็คือ

"!"
"แก...เอมุน!"

้เพล้ง!!!

ดวงตาสีเงินลืมตาขึ้นทันที เด็กสาวหันไปที่ต้นเสียงอย่างรวดเร็ว

ปึ่ง!!!เสียงการมาของแพนโดร่้าทำให้เด็กสาวชำเลืองไปมองอีกฝ่ายเล็กน้อย

"แก...เอมุน!"หัวคิ้วทั้งสองขนกันเป้นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน ดวงตาสีเงินกลอกไปมาด้วยความเบื่อหน่าย

[i]ใครอีกวะ

'เพล้ง!!!'

'แก...เอมุน'

เสียงของกระจกแตกดังสนั่น พร้อมทั้งเสียงพึมพำบางๆที่บังเอิญได้ยิน
โรเซเลียที่หลับในโอ่งจึงต้องจำยอมจื่นอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะโชกหน้าออกจากโอ่งเล็กน้อย

"มันเกิด...อะไรคะนี่?? ฮ้าว~~"

'เพล้ง'

'แก เอมุน!'

เอเดไลน์เหลียวกลับไปมอง
...ตัวอะไรวะ?...

ในขณะที่ชาวบ้านตื่นเพราะเสียงแปลกประหลาดและเสียงอุทานที่น่าตกใจ
แต่....เซปเป้ยังคง

Zzzz
หลับไม่รู้เรื่อง

...[amun]...

เงาสลัวที่มาพร้อมกับเสียงอึกกะทึกคึกโครม แสงไฟเรืองๆภายในห้องเรียนส่องกระทบใบหน้าเรียวสวย ร่างเล็กของหญิงสาวแปลกตา นั่งยองอยู่บนราวหน้าต่าง ถ้าหากว่าที่นี่เป็นโรงเรียนธรรมดามันอาจจะไม่ใช่เรื่องแปลกที่เด็กสาวจะสามารถปีนขึ้นมายังชั้นสองได้ หากแต่สถาบันแห่งนี้ มีเฉลี่ยความห่างของแต่ละชั้นจนถึงพื้นที่ผิดแผกจากสถาบันอื่นๆอยู่มาก ด้วยความสูงเกินร้อยฟุตจากพื้นดิน อย่าว่าแต่เด็กสาวเลย แม้แต่ยอดมนุษย์เองก็คงไม่ใชเรื่องง่าย หากแต่ หญิงสาวเจ้าของรอยยิ้มบนราวกระจกนี้ กลับไม่มีทีท่าของความเหนื่อยล้าแม้แต่น้อย ร่างบางนั้นกวาดสายตามองไปรอบๆ หากแต่เมื่อหล่อนสบตากับเหล่าเด็กสาว ถึงแม้จะมีรอยยิ้มบางๆเปื้อนอยู่บนในหน้าของหล่อน ความรู้สึกที่รับรู้กลับตรงข้ามกับสิ่งที่เห็นโดยสิ้นเชิง

เมื่อได้มอง'เอมุน'ดีๆ และสมองเริ่มเดินหลังจากที่ยังเบลอๆเพราะเพิ่งตื่น ดวงตาสีเงินก็เบิกกว้างเมื่อนึกถึงความสูงของตึก และการจะขึ้นมาชั้น 2 ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย

'สุดยอด' อลิซคิดอย่างทึ่งๆ

'ตอนแรกนึกว่ามอนอย่างอิกล่องแอ๊บแบ๊วพวกนั่นจะโผล่มาซะอีก สงสัยเราคงเบลอจริงๆ...' ความคิดที่ไหลเข้าสมองไม่หยุด เด็กสาวรู้สึกเสียวสันหลังเล็กน้อยเมื่อความรู้สึกที่รับรู้มันตรงกันข้ามกับใบหน้าเปื้อนยิ้มอีกฝ่าย

เธอหรี่ตาลง

'จะมาดี..หรือร้ายกันนะ?'

*วิ้ง...*

... ' - -?! ' ...

แวนเน็ตยืนอยู่กลางห้องอย่างงุนงง เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ตัว...

โอโห ...ชีมาเริศ ' เวอคิดในใจก่อนจะมองไปที่นอยยิ้มชวนสยองอย่างเก๋นั้น

" ใครน่ะ .. ใช่เอมุนที่เค้ากำลังเม้ามอยกันรึเปล่านะ " มือเล็กๆสางผมเบาๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนๆ้

"โว๊ะ ! =[]=!!!"
โครม !!~
จู่ๆ ถังขยะมุมห้องก็ล้มโครมลงกระแทกพื้นอย่างแรง
ก่อนที่ร่างๆ หนึ่งโผล่มาอย่างโมเอะจากในถังขยะลายโดเรม่อน
อันเต็มไปด้วยเศษกระดาษ(ขอกรูดูดีหน่อย)
ร่างนั้นก้มลงปัดก้นนิดหน่อยด้วยท่าทางโมเอะ
แล้วเหลือบแลดูผู้คนที่อยู่เต็มห้องเรียงคน

"แก...เอมุน!"คาร์ลอตเต้หันมองไปตามเสียงด้วยความรู้สึกงง เด็กสาวมองไปรอบกายๆ จากใบหน้าที่เคยเกยบนโต๊ะอย่างเอื่อยเฉื่อย ตอนนี้ลุกขึ้นยืน

คาร์ลอตเต้ตวัดดวงตาสีน้ำตาลเพื่อมองไปยังบริเวณราวหน้าต่าง ดวงก็พลันเบิกกว้าง

'ขึ้นมา .. ได้ยังไง?'ความตกใจระคนสงสัยปรากฎขึ้นในใจ

ทันทีที่รอยยิ้มจากเด็กสาวปริศนาส่งมาทางพวกเธอ คาร์ลอตเต้พลันรู้สึกเสียววูบๆ

...[SoiFa]...

สร้อยฟ้าหรี่ตาลงมองลอดแว่นตาหนาเตอะของเธอ หญิงสาวถอนหายใจยาว ก่อนจะสะบัดอิแตะข้างซ้ายให้กระด้อนขึ้นมาพอเหมาะพอเจาะกับมือซ้าย เร่งฝีเท้าตรงไปยังร่างบางที่ราวหน้าต่าง 'ผั๊วะ!!' อิแตะหนาสีดำในมือของสร้อยฟ้ากระทบศรีษะของร่างบางจนร่างบางร่วงลงไปจากชั้นสองแบบไม่เป็นท่า "ลงไปซะ!!" สร้อยฟ้าเหลือบตาไปทางถังขยะเล็กน้อย ก่อนจะทำเมินเสมือนว่าคนในถังนั้นไร้ซึ่งตัวตน =_=

มองรองเท้ามหาประลัยอย่างเหวอพร้อมคิดในใจ
'ดีนะที่ส่องในโอ่ง...'

แวนเน็ตมองดูอยู่อย่างงงๆ เธอมองคนอื่นๆ ก่อนจะมองไปยังหน้าต่างซึ่งเดิมเคยมีคนอยู่ตรงนั้น...

ไปดีนะ...

'ผั๊วะ!!'
"ลงไปซะ!!"

...

=[]=!!!!
ร่างบางทำหน้าช็อคเล็กน้อย
"หล่อน!!"
นีแอลถลาไปเกาะขอบหน้าต่างอย่างตกใจ
ก่อนจะหันกลับมามองสร้อยฟ้าแบบนุ่นในโฆษณายาสระผม

"นะ.. นี่ นี่หล่อน.. เมินฉันงั้นเราะ !!"
ร่างบางว่าตัวสั่น พร้อมยกนี้ชี้ขึ้นชี้หน้าสร้อยฟ้าอย่างโกธรจัด

โอววว ว ชีมาเริส และไปอย่างเริศกว่า - -

เวอมองอีเตะสีดำที่ตบไปอย่างงาม ' อันตรายจริงจัง =____,= '

ว่าแล้วก็ส่องกระจกเสริมสวย แล้วรอดูเหตุการณ์ต่อ

...[PANDORA]...

ผั๊วะ!!

แพนโดร่ายืนมองการกระทำอันแสนอุกอาจของเพื่อนสนิท ทันทีที่พื้นรองเท้าแตะสีดำคู่เก่าได้ฟาดลงกลางกบาลของร่างคุ้นตาที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง
...เธอถลึงตามองสร้อยฟ้า
'โดนชิงตัดหน้าไปซะแล้ว'
หญิงสาวพุ่งตัวไปที่หน้าชั้น คว้าแปรงลบกระดานฝุ่นหน้าเครอะ แล้วกระโดดเหยียบหัวนังตัวโมเอะที่เพิ่งดึ้บๆออกมาจากถังขยะหนึ่งที
"หลบไป อิดึ้บดึ๋ย อย่ามาเกะกะ!"
ข้อมือเรียวหมุนทำวงสวิง 75 องศา แล้วออกแรงเขวี้ยงแปรงปะทะเข้ากับหน้าผากของเอมุนอย่างจัง
"ไม่ได้เจอกันนาน ของขวัญทักทายนะจ๊ะ"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เอเดไลน์มองร่างบนราวหน้าต่างอย่างพินิจ

....เอมุน?...

"โว๊ะ! =[]=!!"
โครม!!

สะบัดหน้ากลับไปมองตรงถังขยะที่มันใครสักคนโผล่ออกมา

'ผั๊วะ!'
"ลงไปซะ!"
เอเดไลน์หน้าเหวอเมื่อเห็นร่างที่มาอย่างเท่นั้นร่วงลงไป

...เฮ่ย ไปง่ายจริง...

'ผั๊วะ!!'
''ลงไปซะ!!''

เหตุการณ์นั้นช่างเกิดขึ้นเร็ว แต่ก็พอเห็นได้ว่า หญิงปริศนาตรงราวหน้าต่าง หายไปพร้อมกับอีแตะคู่หน้า
คาร์ลอตเต้มองตามด้วยความรู้สึกที่ยากบรรยาย
เธอได้แต่มองด้วยสายตาประมาณว่า 'โชคดีนะ อีแตะ'

คาร์ลอตเต้หันไปมองร่างที่เพิ่งออกมาจากถังขยะ
มะ..โมเอะ!!

...[Amun]...

ร่างบางของหญิงสาวร่วงลงไปกระแทกกับพื้นพร้อมกับแปลงลบกระดาน เลือดสีสดไหลอาบเยิ้มไปทั่วใบหน้าขาว หญิงสาวสะบัดฝุ่นที่ก้นก่อนจะเร่งสปีดออกแรงถีบประตูของตึกเรียนจนเดอะดอร์ได้รับความเสียหายยับเยินจนประเมิณค่าไมได้ เอมุนเร่งฝีเท้าด้วยความเร็วปานรถจักรไอน้ำเพียงไม่กี่อึดใจร่างบางก็ยืนจังก้าอยู่หน้าประตู เลือดที่ตอนนี้ไหลอาบไปทั่วใบหน้าของเธอจนเปียกแฉะ ทำให้หน้าสวยตอนนี้ดูสยองขึ้นมาผิดหูผิดตา หญิงสาวกำหมัดแน่นในมือยังคงแปลงลบกระดานเจ้ากรรม เธอเหวี่ยงแขนุสดกำลังก่อนจะออกแรงเขวี้ยงัมนไปสุดแรง “นังพวกบ้า!!” “โป๊กกก!!” แปลงลบกระดานเจ้ากรรมบัดนี้ มันได้ปักอยู่บนเศียรของตัวดึ๊กดึ๊ยที่นอนคลอเคลียขนาบอยู่บนพื้นเสียแล้ว =_=;;

"นังพวกบ้า!!”
“โป๊กกก!!”

โรเซเลียหันไปมองประตูพร้อมการปรากฎตัวของคนที่น่าจะชื่อ เอมุน
พร้อมทั้งคิดในใจ
'ดีแล้วจริงๆ ที่ส่องในโอ่ง ถูกที่สุด'

...[PANDORA]...

"โอ้โหวส์ มาเร็วกว่าที่คิดแหะ"
แพนโดร่ายืนกอดอก เอียงคอมองใบหน้าขาวนวลที่ถูกย้อมไปด้วยหยาดเลือดสีแดงสด
เธอเดินไปหลังห้องหยิบผ้าขี้ริ้วแล้วชุบน้ำในถังพลาสติกซึ่งเ็ป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของลูกน้ำยุงลาย
่ก่อนจะปามันโปะลงบนหน้าของเอมุน

"เช็ดซะก่อนสิ แหม สภาพเธอนี่ดูไม่ได้เลยนะ"
คำพูดดูเหมือนจะห่วงใย แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่สักนิด

...

"เอาล่ะ...เธอมาที่นี่ทำไม?"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เอเดไลน์สะดุ้งอย่างหลอนจิตเมื่อตัวซัมติ้งยืนเลือดอาบอยู่หน้าประตู
"นังพวกบ้า!!"
โป๊ก
มองตามแปรงลบกระดานที่กระแทกเข้าหัวตัวดึ๊กดึ๋ยอย่างแรวง
"โอ๊ว =_= อาเมน"

» [Play] ห้องวิทย์
» [Play] ห้องแนะแนว
» [Play] ห้องดนตรี
» [Play] นอกตึก
» [Play] ห้องสมุด