[Play] การมาถึง

ร่างเล็กเดินย่างก้าวเข้ามาเมื่อนั่งเล่นเกมเลี้ยงปลาทองเก็บตังค์จนเบื่อและคนเสี้ยนไม่ไหวจนต้องเข้ามา
เธอมองไปรอบๆบริเวณอย่างงงๆเพราะในพื้นที่นี้ล้วนแต่มีหญิงสาวสวยๆน่ารักเต็มไปหมดเว้นก็แต่มีพ่อชายคนเดียวที่ยืนอยู่ท่ามกลางหญิงสาวนับไม่ถ้วน
แต่ก็มีบางสิ่งที่ทำให้เธอถึงกับชะงัก

'แม่เจ้าโว้ยยยยย ทาอุทัยทิพด้วย!!!'

ศรัณตื่นตนกกับภาพนั้นเป็นอย่างมาก เท้าคู่น้อยค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ทุกๆคนเรื่อยๆ หัวใจที่เต้นตุ่บๆอยู่ในอกแสดงถึงความตื่นเต้นอย่างห้ามไม่ได้
เมื่อมาถึง ณ จุดที่ใกล้ๆกับทุกๆคน ลิมฝีปากบางก็ขยับแล้วเอ่ยทายทักทุกๆคนอย่างประหม่าระคนไปกับความตื่นเต้น

"สวัสสดีจ้า..."

ฉันยืนฟังคุณตุ๊ดท้องรูพล่ามยาวๆอย่างตั้งใจ ฟังดูแล้วเหมือนพวกเราที่นี่จะตายกันหมดแล้วเลยอ่ะ ฮือๆ
พอกระเทยคนนั้นบอกให้เดินตามไปถ้าอยากรู้เรื่องแม้จะไม่ฟรี ฉันก็ตัดสินใจได้แ้ล้ว
"ส่งมาถึงนี่แล้ว ยังไงก็ต้องไปต่อแหละนะ แต่ว่า .."ฉันยังไม่เดินตามร่างสูงคนนั้นพร้อมกับชะงักเท้า
แล้วครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในขณะที่คนอื่นๆกำลังพูดกัน
"อ่า นั่นแหละค่ะ มีอะไรให้ใส่บ้างไหมคะ .."ฉันพูดสนับสนุนด้วยอีกที
จะให้เดินไปเจอใครก็ไม่รู้นี่นา หรือถ้าไม่มีก็อยากให้ช่วยพาไปหาคนที่มีหน่อยสิคะ

ระหว่างที่รอ ดูเหมือนจะมีเด็กสาวอีกคนโผล่มาเพิ่มสินะ .. ฉันมองไปที่เธอคนนั้น
"สวัสดีจ้ะ .."แล้วฉันก็หันไปกล่าวทักทายตอบ

ร่างเล็กวิ่งแท่กๆก่อนจะกระโจนเข้าไปกลางวง
"สวัสดีจ้า อั๊วชื่อ พระพลอยเน้อ ฮี่ๆ"
ก่อนจะวิ่งไปตีตูดทุกคนแล้วไปหยุดที่ข้างหน้าสุดเหมือนเดิม
'อั๊วเอื้อมมือถึงแค่ตูดพวกลื้อนี้น่า ช่วยไม้่ไล้'

"จะไปกันรึยังละ แต่ว่าหน่ามีเสื้อผ้าให้พวกอั๊วหน่อยก็ดี แต่ถ้าไม่มีอั๊วขอผู้ชายแทนก็ไล้ ถ้าไม่ไล้ ก็ช่างมังเถอะ"

ฉันว่าพลางเอาขาสั้นๆเจาะยางร่างสูงของหญิง...หญิงเกือบสาวตรงหน้าให้เดินซักที

หญิงสาวยิ้มเล็กน้อยแล้วก้มหัวอย่างสุภาพพร้อมกับเอ่ยแนะนำตัวเอง
"สวัสดีจ้า เค้าชื่อศรัณนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

ไม่ทันไรที่เธอกล่าวแนะนำตัวจบมือเล็กของหญิงสาวตัวเล็กที่แนะนำตัวเองว่าชื่อพระพลอยก็ฟาดเข้าที่ก้นเธอจังๆทำให้รัณถึงกับสะดุ้งแต่ก็อดขำไม่ได้
"แล้วนี่คุยอะไรกันอ่ะ"
ฉันหันไปมองหน้าทุกๆคน แต่มีคนๆนึงที่ฉันรู้สึกว่าเธอสวยมาก เธอชื่อพเยีย ชื่อขัดกับหน้าชะมัด แต่พระพลอยก็หน้ารักดีนะ

หญิงสาวนึกในใจไปเรื่อยๆแล้วยิ้มออกมาพร้อมกับทวนคำถามอีกรอบ

"คุยเรื่องะไรกันอ่ะ เรางงอ่ะ ทำไมเราถึงมาอยู่นี้ได้"
ศรัณเอ่ยยิงคำถามด้วยความสงสัยอย่างมาก สายตามองทุกคนเปี่ยมไปด้วยความหวังว่าใครสักคนจะตอบเธอได้

ฉันมองคุณกระเทยท้องรูที่จนป่านนี้ก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร ใดๆ ขณะที่สาวๆคนอื่นเริ่มจับกลุ่มคุยกัน
ทุกคนเริ่มแนะนำตัวกันแล้วแฮะ พอเห็นดังนั้นฉันจึงเดินเข้าไปร่วมด้วยคน
"อ่ะ .. เค้าชื่อกรินทร์ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"ฉันเอ่ยเสียงใสขณะยิ้มให้กับทุกคน ทำความรู้จักคนอื่นไว้บ้างหน่อยน่าจะดีกว่า ..

"อย่าว่าแต่ศรัณเลยค่ะ เค้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้"ฉันตอบคำถามบ้างพลางถอนหายใจเสียงเบา
แต่ดูเหมือนว่าคำตอบของฉันมันจะไม่ช่วยอะไรเลยนะเนี่ย"จำได้แค่สายฟ้า .."ฉันพึมพำลอยๆขณะเค้นความทรงจำ

"อยากรู้เหมือนกันนะ .. จะว่าไปแล้ว ตกลงมีอะไรให้ใส่ไหมคะเนี่ย"ฉันเอ่ยเนือยๆขณะนั่งยองๆลงกับพื้นเพื่อรอคำตอบ
แล้วฉันก็เอานิ้วจิ้มๆเขี่ยๆพื้นเล่น ฆ่าเวลาที่ยังไม่มีอะไรให้ทำตอนนี้

เอ๋...ทำไมทุกคนพูดแต่เรื่องผ้า '

หญิงสาวคิดอย่างสับสนระคนกับความสงสัยเลยมองย้อนลงไปดูสภาพชุดของเธอบ้าง
เมื่อรัณก้มลงมงถึงกับผงะเมื่อเห็นอะไรต่มิอะไรของเธอโผล่ออกมาโชว์ชาวบ้านเค้า


"เอ่อ ช่างแม่งมัน " แทนที่จะอายเธอกับยิ้มร่าออกมา แล้วพุ่งเข้ากอดรสรินทันที
"น่ารัก น่ารักกว่าพเยียอีก" รัณพูดไปเอาหัวถูไถกับใบหน้าขงเธอ


ดวงตากลมโตมองคนที่ทยอยกันมาแนะนำตัวเรื่อยๆ มือเล็กยกขึ้นมาโบกมืทักทายทุกๆคน
เธอตวัดสายตามองชายอุทิพท์ที่เงียบบรรลัยมานาน
ไม่บอกก็รู้ว่าชายคนนี้น่าจะเป็นคนเดียวที่รู้ว่าทำไมพวกเราถึงมาอยู่ที่นี่และสายฟ้านั้นคืออะไร?



ฉันละสนใจจากชาอุทิพแล้วเอ่ยถามรสรินทันที
"อยากกินมาม่าม่ะ"

อ่า .. คุณท้องรูในที่สุดก็กลับมามีบทบาทอีกครั้งหนึ่ง ทำไมเขาไม่สนใจคำถามของพวกเราเลยละเนี่ย
ฉันมองตามหลังคุณกระเทยที่เดินไปตามทางเดิน แล้วเข้าไปในประตูรั้วอาคารก่อสร้าง
ว่าแต่มีอาคารอยู่ตรงนี้ตอนไหนนะ .. แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น

ฉันมองคนอื่นๆหลายคนที่ละความสนใจจากคุณอุทัยทิพย์ ไหนจะผู้หญิงกอดผู้หญิงด้วย
ตอนนี้ทั้งคู่ไม่ใส่เสื้อผ้านะคะ คือฉันก็ไม่ใช่พวกยูริด้วยสิ ฉันเลยหันหน้าหลบไปอีกทาง แล้วครุ่นคิด

จากนั้นฉันเลยพูดขออะไรในความคิดบ้าง ฉันมองไปทางประตูที่คุณอุทัยทิพย์เพิ่งเดินหายเข้าไป
"เอ่อ .. ตามไปหน่อยดีไหมคะ? ยังไงตอนแรกก็ดูเหมือนคุณท้องรูจะพาไปที่ไหนนี่ .."
ฉันลองพูดออกมาแบบไม่มั่นใจเท่าไหร่ เพราะท่าทางของสองคนแรกดูเฉยจริงๆนะ

"เค้าว่ามันดีกว่ารออยู่นี่ไม่ไปไหนนะคะ .."
ฉันเอ่ยปากถามความคิดเห็นของทุกคน ระหว่างพูดก็มองหน้าสาวๆไปทีละคนด้วย
ตอนนี้น่ะ .. ฉันอยากกลับบ้านชะมัดเลย เฮ้อ ..

ศรัณมองเพื่อนๆที่มองเธอเหมือนเธอเป็นตัวอะไรสักอย่าง จนเธอค่อยๆคลายวงแขนที่กอดรสรินออก แล้วเอ่ยปากไล่ปัดความคิดของทุกๆคนทันที
"รัณไม่ใช่เลส แต่เห็นว่ารสน่ากอดอ่ะ เผลอตัวหน่อยเดียวเอง"
หญิงสาวยิ้มแหยๆแล้วก้มลงขอโทษขอโพยรสรินเป็นการใหญ่ แล้วมองชายอุทัยที่กลับมาพูดคุยกับพวกเธออีกครั้ง
'ทำไมไม่ตอบคำถามว่ะ!'

ศรัณขมวดคิ้วทันทีเมื่อถูกชายอุทัยเมินคำถาม แล้วตอบคำถามที่โคตรจะช่วยให้รู้ได้มาก
สายตาของเธอในตอนนี้จ้องมองชายใจหญิงผู้นั้นเดินเข้าไปในอาคารร้างแห่งนึง
'อะไร เหตุไหน ต้องเดินเข้าไปในนั้น ซ้อเค้าจะสื่ออะไร'
หลายคำถามมากมายวิ่งวนภายในสมองน้อยๆของเธอ มือเล็กยกขึ้นมาเกาหัวอย่างงงๆ พลางมองเพื่อนบางคนที่ตอนนี้ต่างก็ทยอยกันเดินซ้อแกไปเรื่อยๆ

ศรัณคิดอยู่พักนึงเท้าเล็กก็ก้าวตามหญิงสาวและซ้อคนนั้นไปทันที
"รัณก็หวังว่ามันจะมีขนมอร่อยๆกับเสื้อให้รัณเปลี่ยนน่ะนะ"


ฉันตอบคำพูดของรสรินเงียบๆ เพื่อให้คนที่ได้ยินเป็นแค่ตัวของฉันเอง

"ข้างในมังมีผู้ชายให้อั๊วแมะโลมไหมละ ถ้ามีอั๊วไป ฮี่ๆ"
เด็กสาวพูดทีเล่นทีจริงก่อนจะเดินตามเจ๊กระเทยถึกไปช้าๆ ขาสั้นๆพยายามชะเง้อชะแงเพื่อมองไปข้างหน้า
อย่างระมัดระวังนิดๆ

"พวกลื้อจะรออยู่ตรงนั้นหรอ มังหนาวนะ"
เธอพึมพำก่อนจะพาร่างเล็กวิ่งดุ๊กๆไปเกาะอยู่ตรงขอบประตู แล้วค่อยๆมองเข้าไปข้างในอย่าง
เด็กที่อยากรู้อยากเห็น
ตอนนี้ในใจเธอก็กลัวอยู่เหมือนกันแต่ความอยากรู้มันมีมากกว่า อีกอย่างถ้า เจ้านี้พูดจริง
ก็แปลว่าเธอโดนฟ้าผ่า สวรรค์รัก เลยเลือก (?) มันคงไม่มีอะไรเสียหายไปมากกว่านี้แล้วละมั้ง

หลังจากที่ใช้เวลาคิดกับตัวเองมานาน ฉันก็ตัดสินใจได้ว่าการอยู่ตรงนี้มันไม่ได้อะไร
ฉันค่อยๆลุกขึ้้นช้าๆ แหงล่ะ เพราะฉันเปลือยเปล่าอยู่นี่นา ถ้าฉันมีเสื้อตัวใหญ่ๆก็คงไม่เป็นอะไรมากหรอก
ก่อนจะก้าวขายาวๆของตนเองให้ไปถึงรั้วของตึกก่อสร้างนั่น นัยน์ตาเรียวสีม่วงสอดส่องผ่านรั้้ว

ข้างใน... คนข้างในเขาใส่เสื้อผ้ากันหรือเปล่านะ? ถ้าใส่เดาว่ามันต้องตลกแน่ๆ
หากพวกเราที่เปลือยล่อนจ้อนเดินโทงๆเข้าไปแบบนี้ อิลย์~ แล้ว แล้ว จะมีผู้ชายนอกจากอุทัยทิพย์ไหมนะ?

มือบางเกาะของรั้ว พลางคิดพินิจพิจารณาว่าจะเข้าไปดีหรือไม่...

"เข้าไปดีไหมนะ"

แล้ว... เมื่อไรฉันจะได้กลับเมืองไทย ถึงจะเกลียดกันปานไหนแต่ก็มีเสื้อผ้าให้ฉันใส่ละกัน

ฉันมองคำตอบของทุกคนแล้วครุ่นคิดเล็กน้อยถึงปานกลาง จะว่าไปมันก็จริงอยู่หรอกนะ
ฉันคิดในใจนิดๆ แล้วตัดสินใจเดินไปอยู่กับเด็กสาวที่่ตัวเล็กที่สุดในนี้ เหมือนเป็นคำตอบของตัวเอง
"ถ้าไม่เข้าไปในนี้ ก็ต้องเดินไปตามทางเดินใช่ไหมละคะ?"ฉันพูดแล้วชี้ไปตามทางเดิน
"ตามทางเดินก็ไม่รู้จะมีใครอีกนี่นา ยังไงก็ต้องเสี่ยงไปสักทางล่ะค่ะ"
ระหว่างเดินโทงๆไปตามทางเดินกับเดินเข้าไปในอาคาร ฉันอยากเดินไปทางอาคารมากกว่าแฮะ
อย่างน้อยก็มีคุณท้องรูที่ทำท่าเหมือนจะรู้อะไรเกี่ยวกับสายฟ้าด้วย
ฉันทำท่าจะเดินเข้าไปหน่อย แต่ก็หยุดชะงักไว้แล้วหันกลับมามองทุกคนอีกครั้ง
"มีใครจะเข้าไปด้วยกันไหมคะ"ฉันยังไม่อยากเปิดด้วยการเข้าไปเป็นผู้นำคนแรกหรอกนะ
อย่างน้อยก็ให้มีเพื่อนไปด้วยก็ดี ถ้าไม่มีฉันก็ไม่ไป .. ฉันยืนรอ
จนกว่าจะมีคนเสนอว่าให้เข้าไปเลยอีกคน ฉันถึงจะเดินไปนะ ..

ใบหน้าสวยไม่แสดงอาการใดๆกับคำพูดของสาวหัวเหลือง
กลับหน้านิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ นัยน์ตาสีม่วงหลุบตำลง ก่อนจะประกายแววตาแปลกๆ

ฉันคว้ามือของสาวผมเหลือง แต่ไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินไปหยุดชะงักที่หน้าประตูรั้ว
ฉันก้าวขาเร็วๆเข้าไปข้างใน แต่ไม่คิดจะเหลียวหลังคนข้างหลังเลยแม้แต่น้อย

"นำสิ"

พเยียสั่งสั้น ๆ

"อั๊วชื่อพระพลอยเน้อ แล้วลื้อ..ลื้อที่เป็นเลสกับอาคงที่ชื่ออะไรนะ รันๆ มังออกเสียงยังไงนะ"
ฉันแนะนำตัวก่อนจะลดเสียงลงมาเล็กน้อยในตอนท้าย ตอนนี้ฉันเดินตามหลังหญิงสาวตัวสูงกับคนผมทองๆอยู่ก่อนจะหยุดอยู่ข้างหลังพวเธอสองคน
แต่ด้วยความกระหายผู้...เอ๊ย อยากใส่เสื้อผ้าใจจะขาดแถมด้วยความอยากรู้อยากเห็นเสียไม่มีอะไรจะเทียบได้
เธอจึงดึงมือเพื่อนสาวคนข้างๆที่จูงมือด้วยกันมาให้เดินเบี่ยงยัยสูงสองคนแล้วนำไปช้าๆ
"ทำไมอั๊วไม่ขายาวกว่านี้นะ ฮ่วย บร๊ะเจ้าลำเอียงแท้"

ฉันบ่นงึมงำพลางเดินไปเรื่อยๆ
"แล้วถ้าสมมุติอาคุงกระเทยอีหลอกเรามาฆ่าละ แล้วอีก็ฮุบผู้ชายในโลกหลาไว้คนเดียว ไม่ได้เน้อ อั๊วยอมไม่ไล้"
ฉันพูดแจ้วๆไปตลอดทาง ทั้งที่ว่าเกี่ยวกับสถาณการ์ณตอนนี้และไม่เกี่ยวด้วย ก็นะ ตามประสาคนพูดมาก

ฉันยืนรออยู่สักพักหนึ่ง รู้สึกกังวลใจเหมือนกันนะว่าถ้าเกิดไม่มีใครจะไปด้วยล่ะก็ .. ฉันคงรู้สึกแย่นะ
แต่จู่ๆ สาวผมบลอนด์ที่ตัวสูงที่สุดในที่นี้ก็เดินมาคว้ามือของฉันเอาไว้ ฉันมองเธอด้วยแววตาประหลาดใจ
พอเธอคนนั้นก้าวขาเข้าไปข้างในแล้วเอ่ยคำพูดสั้นๆ ออกมานั่นทำให้ฉันยิ้ม มีเพื่อนไปด้วยกันแล้ว ~

ฉันหันหัวกลับไปมองทุกคนที่อยู่ด้านหลังหน่อยๆ แล้วเอ่ยปากก่อนที่ฉันจะเข้าไปในอาคาร
"ใครจะมาด้วยกันก็ตามมาเลยนะคะ"
ฉันพูดทิ้งไว้เท่านี้ก่อนจะจับมือสาวผมบลอนด์ แล้วก้าวขาเดินนำเธอเข้าไปข้างในอาคาร
พอหันกลับมามองก็เห็นว่ามีคนทยอยตามเข้ามาแล้ว อ่า .. รู้สึกดีจังมีเพื่อนมาด้วยกัน